Creating a stirring and enriching blend of Spanish and Latin American flavors in his music, jazz guitar legend Charlie Byrd put Brazilian bossa nova on the map in the States with this follow-up, More Brazilian Byrd. With finesse and dexterity, the passion and lively soul of his melodies and lyricisms flow from Byrd's classical guitar like a river of musical heaven. From the charging and percussion-laden opening track, Antonio Carlos Jobim's "One Note Samba," to the mellowness and gentle innocence of "Pretty Butterfly," Byrd
tackles a wide variety of dynamic textures, beats, and color tones with
honesty and zest. Throughout the record, both its driving, uplifting
side and its peaceful, ethereal tones (as on "Felicidade" and the quite
sorrowful "How Insensitive"), Byrd
demonstrates his ability to capture the heart and soul of the pieces
with vintage style, grace, and a touch of romance. His backing band also
deserves much credit for presenting such compelling and richly textured
percussion and melodies. Joe Byrd takes the music to a higher level with richly textured, crisp basslines. Bill Reichenbach
assumes the duties of percussion and drums, bringing them to the center
with dazzling and soaring bossa riffs. The strings are orchestrated and
arranged by the genius of Tom Newsom, creating a brilliant portrait, both shadowy and haunting at times. Hal Posey puts a charge into the trumpet and flügelhorn, with producer Teo Macero sharing time on saxophone. The string arrangements sound quite eerily like Miles Davis' work with Gil Evans.
The reason may lie in the identification of the sheer sound of '60s
jazz, this record especially being used as a key model of the decade's
most defining works. Wonderfully arranged and lavishly produced, this
record is a perfect fit into the collection of any avid jazz fan. Filled
with marvelous guitar phrasing, radiant horn and flute leads, and
crackling percussion, More Brazilian Byrd is just plain "more Brazilian."By All music
One of Johnny Griffin's hard blowing LPs as a leader for Jazzland –
recorded with a crack lineup that includes Blue Mitchell on trumpet,
Julian Priester on trombone, Wynton Kelly on piano, Sam Jones on bass,
and Albert Heath on drums! This is the kind of work that the term "hard
bop" was coined for – sharp-edged jazz at its best – informed strongly
by earlier bop and modern modes, but also played with a deeper dose of
soul overall. The six players come together perfectly throughout –
working with a tightness that matches most Blue Note work of the time –
and titles are a great set of tracks that includes 3 by Chicago pianist
Norman Simmons, and 1 by the great Babs Gonzales.
Από τις αρχές τις δεκαετίας του 70 ως και το 2000 στη Ελλάδα
γυρίστηκαν περισσότερες από 250 πορνογραφικές ταινίες. Οι περισσότερες ήταν “μαλακές”
στις οποίες βλέπαμε να πρωταγωνιστούνγνωστά ονόματα ηθοποιών του εμπορικού σινεμά και σχεδόν το ένα τέταρτο
από αυτές ήταν οι “σκληρές” με αγνώστους
μάγκες και άσημες μόρτισσες όπου χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα. Υπήρξαν δε χρονιές
που οι ταινίες αυτές αποτελούσαν τη πλειοψηφία τις εγχώριας κινηματογραφικής
παραγωγής. Ένα παράδειγμα26 απ τις 38
ταινίες που κυκλοφορήσαν την περίοδο 75-76ήταν τέτοιες , ενώ δεν έλειψαν οι περιπτώσεις που ανέβηκαν μέχρι την
δεύτερη θέση του πίνακα των εμπορικότερων ταινιών της χρονιάς , με διαφορά
μόλις 11 χιλιάδες εισιτήρια απ το καλλιτεχνικό Χάππυ Νταίη που την περίοδο
76-77 βρισκόταν στηνπρώτη θέση.
Αυτό που πάντα μου προκαλούσε έκπληξη, ήταν το soundtrackη
το scoreσ αυτές τις ταινίες. Προσωπικά εγώ τα χωρίζω σε τρεις
κατηγορίες.
H
πρώτη είναι τα soundtracksταινιών που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από επίσημες
κυκλοφορίες. Το “Αγκίστρι” η “Αναζήτηση”το “Σπίτι στους βράχους”το “Κυνηγημένοι
εραστές” “Τα παιδιά των λουλουδιών” “Εκείνο Το Καλοκαίρι” ‘Κατήφορος” "Οργια στην Κερκυρα"η κάποια κομμάτια σε συλλογές από την “Γυναικοκρατία”
“Ίλιγγος” “Εγωισμός” “Μεγάλος έρωτας” και
άλλα.
Μια δεύτερη κατηγορία είναι αυτά τα soundtracksπου
ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας είτε γιατί δεν ενδιέφεραν κανέναν, είτε
γιατί χάθηκαν, είτε γιατί πάνω στις ταινίεςγραφτήκαν άλλα. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθούν (ότι μπορεί να βρεθεί)
και να κυκλοφορήσουν.Κάποια από αυτά
είναι τα “Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα” “Κάνε με δική σου” “Το Κορίτσι και το
άλογο”, “ Μαύρη Αφροδίτη ” με
πρωταγωνίστρια την Ιταλίδα τρανςέξουαλ Ατζίτα Γουίλσον και με soundtrack (κατηγορίας Εκείνο Το Καλοκαίρι) γραμμένο από τον Γιάννη Σπανό (αυτό θέλει ένα ψάξιμο
αν τελικά ο Σπανός είχε γράψει το soundtrackη δεν ήταν “δανικά”τα κομμάτια που ακούγονται) το “Νησίτης Αμαρτίας” με την μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη κ.α.
Η τρίτη κατηγορία είναι τoscoreη αλλιώς η μουσική επιμέλεια.Νομίζω ότι αυτή η κατηγορία κερδίζει κατά
κράτος τις δυο παραπάνω .Έτσι λοιπόν
καλούνταν ο μουσικός επιμελητής (μπορούσε να ήταν ο οποιοδήποτε από την ομάδα
παραγωγής)να ντύσειμε ότι μουσική ήθελε
την ταινία φτάνει μόνο η μουσική να ανταποκρινόταν στις αντίστοιχες σκηνές
(φαντάζομαι) και στο περιεχόμενο αυτών. Φυσικά δεν ήταν πάντα πετυχημένες.
Για παράδειγμα στην ταινία “Ανώμαλοι έρωτες στη Σαντορίνη” σε
μια καυτή σκηνή στην ακροθαλασσιά ακούς “Poussez - Come on and do it” η στο “Γυναίκες που ζητούσαν τον έρωτα” σε
σωστή σκηνή ακούς το LonelyDaysτου PaulMauriat.
Στο “Έξι διεστραμμένες ζητούν δολοφόνο” η Σπάθη μαστιγώνει την Αντα
Βαρθολομαίου υπό τους ήχους του “AnnieBelle” (FrancoBixio)
και σε πιάνουν γέλια . Στο“Οι νονοί της
νύχτας” σε καυτή ερωτική σκηνή ακούς “OliverSain - GoinBackToMemphis”
η στην αγαπημένη μου “Νεφέλη” ξεκινάει με το βασικό θέμα απ την ταινία “Τα
παιδιά του Διαβόλου” με την φωνή τηςΜίλλη Κάραλη για να συνεχίσει παρακάτω με μιαφοβερή loungeκιθαριστική διασκευή στο κομμάτι “Το
παλιό ρολόι”που τραγούδησε ο Γιάννης Καλατζής.
Είναι τόσα πολλά που μπορώ να γράφω σελίδες ολόκληρες.
Η αφορμή για το ψάξιμο στο “Μέλι το κορμί της” ήταν ότι το βασικό
θέμα της ταινίας είναι το “EvenIfYou’reNotTheFirstOne” (το οποίο είχα στην δισκοθήκη μου) από την
ταινία “LosAmigos”
1973. Στην Ελλάδα παίχτηκε με τον τίτλο “Το Πέμπτο Έγκλημα” σε σκηνοθεσία του Πάολο
Καβάρα και την μουσική του Daniele Patucchi . Την μουσική είχε επιμεληθεί (όχι μόνο
για αυτήν την ταινία) ο γνωστός σκηνοθέτηςΒαγγέλης Φουρνιστάκης, ο οποίος υπήρξε
ιδιοκτήτης της εταιρίας παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών & βιντεοταινιών "Ανδρομέδα
Φιλμ" .
Το… “Μέλι το κορμί της” η με τον δεύτερο τίτλο “Παράλογοι
Πόθοι” 1975(σκηνοθεσία Ηλία Μυλωνάκου και
παραγωγής “Ανδρομέδα Φιλμ") , είναιη μοναδική φιλμική υπεράσπιση του Μυλωνάκου, για τηνγυναικεία ομοφυλοφιλία , έστω κι αν ο λόγος
της διέπεται από την συντηρητική ηθική του 70,που δεν επιτρέπει στις δυο
ηρωίδες (Τίνα Σπάθη και Μάγδα Μακρή) να δουν τον ερώτα τουςνα ανθίζει. Είχαμε βέβαια προγενέστερη, αντίστοιχης
υπόθεσης τον “Λεσβιακός Αύγουστος” 1974
η αλλιώς “Οι Λύκαινες” τουΕρρίκου
Ανδρέου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία που θα την πούμε κάποια
άλλη στιγμή.
Από κει και πέρα για μένα, ξεκινά μια πραγματική περιπέτεια
με ώρες ψαξίματος και ακροάσεων μέχρι να φτάσω (ενάμιση χρόνο μετά), στην ολοκλήρωση
αυτού του score. Ελπίζω
να το απολαύσετε! Καλή ακρόαση!
Σημείωση 1 : Οι τίτλοι των κομματιών είναι δικιάς μου
εμπνεύσεως.
Σημείωση 2 : Υπάρχει
μέσα στο scoreκαι ένας Armando Trovajoli με το κομμάτι “MoonOverParaggi” (ο δικός μου τίτλος “The
Foor”) το οποίο μπήκε στην ταινία “Luna di miele in tre” του 1976.
Σημείωση 3 : Το
κομμάτι “Club Background Source” δεν περιέχεται στην ταινία.
