The Mike Sammes Singers Ted Taylor Organsound ‎– Hymns A' Swinging 1968 (Davjon)

Label : Davjon

Value :

This album is legendary for many reasons; Tubby Hayes is playing on it, the Mike Sammes Singers are the vocalists and the arrangements are absolutely insane, moving from hard latin jazz, through occasional swings and odd psych. Most of the hymns are hard to recognise until the vocals kick in, so you can use the album as a musical guessing game. Marvellous and totally unique.

Only God Can Save Our Souls

Taste :

The Mike Sammes Singers - He Who Would Valiant Be

 

Download Lp

By Electric Looser

Dia Prometido - Dia Prometido 1971 (Philips)

Label : Philips

Value :

Scarce original Iranian pressing of the 1st album by Dia Prometido from 1971.
Nice rework of well-known tracks by the Beatles, Simon and Garfunkel and others. But the best cut in my opinion is the greatest version by far of "Hava Naguila".

Taste : 

Dia Prometido - Hava Naguila

Download Lp

By Electric Looser

Top 10 Records Worth $1000 Or More That Can Be Found At Yard Sales

10. The Supremes: Meet The Supremes LP

• Mighty John tells us Motown is very collectable, and if you find The Supremes’ first album, Meet The Supremes, it can very easily be worth $1,000.

9. Jimi Hendrix: Axis: Bold As Love LP

• If you find the mono copy of this album, it can be worth around $2,000.

8. Lynyrd Skynyrd: “Michelle” 45″

• The very first 45 these Southern rockers put out was called “Michelle” and just the 45 without the picture sleeve currently goes up to $2,000.

7. The Beatles: “Can’t Buy Me Love” 45″

• You do need the picture sleeve for this one. The Beatles’ “Can’t Buy Me Love” goes up to $2,500.

6. The Byrds: “The Times They Are A Changin’” 45″

• Look for The Byrds’ 45″ “The Times They Are A Changin’” with the picture sleeve that could score you up to $2,500.

5. Bruce Springsteen: “Spirit In The Night” 45″

• The Boss’ first 45″ on Columbia Records titled “Spirit In The Night” goes for a whopping $5,000.

4. The Caine Mutiny soundtrack

• Soundtracks are also prized finds, and if you have the RCA soundtrack from Humphrey Bogart’s 1954 WWII film The Caine Mutiny, it could be worth up to $10,000!

3. Elvis Presley: Elvis’ Christmas Album LP

• The King’s very first of two Christmas albums released in 1957 features a specialty red vinyl record and can be worth up to $18,000.

2. The Rolling Stones: “Street Fighting Man” 45″

• The 45 with the picture sleeve for The Rolling Stones’ “Street Fighting Man” can be worth up to $18,000.

1. Bob Dylan: The Freewheelin’ Bob Dylan LP

If you have a copy of Bob Dylan’s 1963 album The Freewheelin’ Bob Dylan, take a look at the tracks and see if yours has the song “Talkin’ John Birch Society Blues.” If so, then that record could be worth up to $20,000. By Britt Bickell, K-EARTH Los Angeles

By Electric Looser 

Zu Zu Blues Band - Zu Zu Man / Side Show 1965 (A&M)

Label : A&M

Value :  From 250 to 350 euros (origin. press)

Οι “Zu Zu Blues Band" έρχονται μ' αυτό το single, από την Νέα Ορλεάνη ηχογραφημένο to 1965 σtο label tns Α&Μ.

O άνθρωπος ο οποίος κρύβετε πίσω τους είναι ο Mac Rebennack που μερικά χρόνια αργότερα μεγαλούργησε με τους Funkadelic, πίσω από το όνομα, Dr. John! Στα μέσα τις δεκαετίας του '60 το ανήσυχο πνεύμα του τον οδηγεί στη δημιουργία κανα δυο σχημάτων στην ευρύτερη περιοχή της Νέας  Ορλεάνης.  Εκτος από τους  "Zu Zu Band", που μας απασχολούν εδώ , ηγείται και των "Morgus& The Three Ghouls". Κατά βάση είναι μπάντες που αποτελούνται από φίλους  που εδρεύουν στη γύρω περιοχή και τους αρέσει να παίζουν. Στους  "Zu Zu Band" είχε την τύχη να έχει μια από τις χαρισματικότερες φωνές  και αυτός δεν είναι άλλος  από τον Jessie Hill. Είναι οι Herb Alpert και Sergio Mendes που τους ανακαλύπτουν και συμφωνούν μαζί τους για τη για την έκδοση του παρόντος 7’’.

 Εδώ ο Dr. John  παίζει τα περισσότερα όργανα και στη φωνή, της πρωτης πλευράς ο αξεπέραστος  Jessie Hill.To "Zu Zu Man", τηs πρώτης πλευράς, ίσως ο φρενήρης ρυθμός  του, τα πνευστά, τα voodoo vocals, τα κοφτά breaks να το κατατάσσουν σ τα most in-demand' singles της Northern Soul χωρίς το κομμάτι να είναι.  Στην άλλη πλευρά το "Side Show" ένα instro αριστούργημα, κάπως  πιο απαλό . Κι εδώ βέβαια δεν του λείπει ο ρυθμός, τα πλήκτρα, που η συνοδεία φλάουτου το κάνουν να μας θυμίζει Εγγλέζικη μπάντα από τα μέσα τns δεκαετίας. 

Taste :

Zu Zu Blues Band - Zu Zu Man

Download 45

By Electric Looser

Semprini 1967 Αθηνα

Αν και η λίστα των μουσικών προτιμήσεων των μελών του σχήματος αυτού περιείχε γνωστά ονόματα της σόουλ όπως του James Brown και του Otis Redding, αυτοί ακολούθησαν -όπως και οι Seffe Amich το κόλπο της ιταλικής ονομασίας με σκοπό να δελεάσουν πιο έντονα τους υπευθύνους των κλάμπ που θα τους άνοιγαν την πόρτα για να εργασθουν.

Το φορμάρισμα της μπάντας υλοποιήθηκε το '67 στην πρωτεύουσα από μέλη άλλων συγκροτημάτων αφού ο μπασίστας Δημήτρης Πολύχρονης μαζί με τον ντράμερ Κώστα Τσουκαλά είχαν θητεύσει πριν στους Thorns ενώ ο τραγουδιστής Μενέλαος Κρούσος ανήκε στο δυναμικό των Flames. Το σύνολο το συμπλήρωναν ο οργανίστας Παύλος Λουκόπουλος και ο κιθαρίστας Μιχάλης Νικολούδης που σπούδαζαν εκείνη την περίοδο παράλληλα στο Εθνικό Ωδείο.

 

                                    King George Hotel 1968 

Το γκρουπ φιλοξενήθηκε αρχικά στο κλαμπ "Λεζ Αμι" για να συνεχίσει στη "Ταϊτή" της Γλυφάδας αφήνοντας θετικές εντυπώσεις με τη σκηνική του παρουσία. Όταν όμως το επόμενο έτος ο τραγουδιστής τους Κρούσος θα τους αφήσει για να μεταγραφεί στους Sounds, το σχήμα θα οδηγηθεί λίγο αργότερα στην αποσύνδεση.

By Electric Looser

Los Angeles Negros - La Cita 1972 (Parnaso)

Label : Parnaso

Value : From 50 to 80 euros

Οι Los Angeles Negro σχηματίζονται το 1968 στο San Carlos της Χιλής. Η αρχική σύνθεση της μπάντας ήταν οι Germaín de la Fuente τραγούδι, Mario Gutiérrez κιθάρα , Jorge González πλήκτρα, Miguel Ángel "Nano" Concha μπάσο και Luis Ortiz ντραμς.

Η μουσική τους είναι ένα μείγμα από ψυχεδελική funk,bolero και pop, γνωστό στη Χιλή όλο αυτό το μείγμα ως Balada rockmántica.

Τον Ιούνιο του 1968 μετά από έναν τοπικό διαγωνισμό συγκροτημάτων κερδίζουν το πρώτο βραβείο και ηχογραφούν το πρώτο τους 45's "Porque Te Quiero",αυτό κέρδισε την προσοχή των εκπροσώπων της Odeon Records Χιλής, προτρέποντας όμως τα δύο από τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος να γράψουν ένα άλμπουμ.

Τελικά τα δύο από τα τέσσερα μέλη με ακόμα τρεις studio μουσικούς κυκλοφορούν το 1969 το "Porque Te Quiero" και σαρώνει όλοι την λατινική Αμερική.

Οι Los Angeles Negros έχουν αρκετά μεγάλη δισκογραφία που ξεκινάει από το 1969 ως και το 2003!! Φυσικά όπως συμβαίνει πάντα η αρχική σύνθεση της μπάντας έχει αλλάξει πάρα πολλές φορές.

Σημαντικό όμως είναι πως απ την δισκογραφία 1969-70 σημερινοί μουσικοί, παραγωγοί , dj's έχουν χρησιμοποιήσει samples απ τα τραγούδια τους όπως οι Funkdoobiest, Damian Marley, Beastie Boys, Jay-Z και άλλοι.
Taste :

Los Angeles Negros - Angelitos Negros

Los Angeles Negros - Balada de la tristeza

Los Angeles Negros - La Cita

Download Lp

By Electric Looser

Πανος Κοκκινος & The Faces

Πάνος Κόκκινος: τραγούδι, Γιώργος Μπουλουγουρας: κιθάρα, τραγούδι, Τάκης Οικονομιδης: μπάσο, Χρήστος Κωνσταντινιδης: όργανο, Αντώνης Κατουχάκης: τύμπανα, Στέφανος Στεφανόπουλος: σαξόφωνο.

Οι Faces ανήκουν ανάμεσα στη τελευταία γενιά των ποπ συνόλων, που στη δεκαετία αυτή συνέχισαν μέχρι ενός χρονικού σημείου να μένουν πιστά στην ανάλαφρη εμπορική και χορευτική μουσική των σίξτυς.

Το γκρουπ ξεκίνησε το '66 αρχικά σαν Panos Kokinos And The Faces αλλά μετά την αποχώρηση του τραγουδιστή τους συνέχισαν απλά με το δεύτερο συνθετικό του τίτλου τους. Το 72 γράφουν το πρώτο τους 45άρι τη "Πλαστική Εποχή" που ήταν εμπνευσμένο από τις κοινωνικές αλλαγές που έτρεχαν με ταχύ ρυθμό ενώ το ίδιο έτος παίρνουν μέρος και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της θεσσαλονίκης με τη σύνθεση "Να Γελάς, Να Τραγουδάς" που αποτέλεσε το δεύτερο τους δισκογραφικό βήμα.

Με την εκτόνωση της ορμής της ποπ το επόμενο έτος διέλυσαν, αφού οι χώροι εργασίας γι' αυτούς είχαν περιορισθεί σημαντικά, κάνοντας έτσι ανέφικτη την επιβίωσή τους. Ωστόσο πριν χωρίσει οριστικά η μπάντα, συνόδευσε τον παλιό της συνεργάτη και φίλο Πάνο Κόκκινο στο πρώτο ομώνυμο LP του κι αυτή η συμμετοχή της αποτέλεσε και τη κύκνεια παρουσία της στο χώρο.

 

Από τα μέλη της οι Κωνσταντινίδης και Οικονομίδης θα συνεχίσουν την πορεία τους σαν επαγγελματίες μουσικοί, ο Κατουχάκης θα τα παρατήσει για να εξελιχθεί σαν φωτορεπόρτερ, ενώ ο Μπουλουγουράς στρατεύθηκε στο λαϊκό τραγούδι έχοντας ηχογραφήσει μέχρι σήμερα μία σειρά από ανάλογους δίσκους. Τέλος ο Κόκκινος εμφανίσθηκε επανειλημμένα στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της συμπρωτεύουσας χωρίς να δεχθεί όμως κάποια ιδιαίτερη διάκριση και παράλληλα με τη προσωπική του καριέρα διατηρούσε κι ένα ομώνυμο κλαμπ στο Βόλο.To 1996 o σαξοφωνιστας Στεφανος Στεφανοπουλος πεθανε απο ανακοπη καρδιας.

Taste :

Πανος Κοκκινος - Ανεμος

Πανος Κοκκινος - Δεν το περιμενα

Πανος Κοκκινος & The Faces - Aquarius

By Electric Looser

Richard Pryor mother fucker.

Η αλήθεια πονούσε πάντα σε καθεμιά από τις φλογερές κωμικές παρλάτες που ξεστόμιζε ο Ρίτσαρντ Πράιορ στις ζωντανές εμφανίσεις του. Η αλήθεια πονούσε κι από την πρώτη μέρα που ο ίδιος πάτησε το πόδι του σε αυτό τον κόσμο. Ο Ρίτσαρντ Φράνκλιν Λένοξ Τόμας Πράιορ γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1940 στο μαύρο γκέτο της Πεόρια του Ιλινόις. Η μητέρα του ήταν πόρνη. Η γιαγιά του μαντάμ στο μπουρδέλο της περιοχής. Πρώην πρωταθλητής της πυγμαχίας, ο πατέρας του δούλευε πλέον ως νταβατζής. Αναγκασμένος να μεγαλώνει στο εσωτερικό του πολυσύχναστου πορνείου, ο ανήλικος Ρίτσαρντ ερχόταν καθημερινά σε επαφή με μια ολόκληρη σειρά από ενήλικες ωμότητες. Τα φοβισμένα μάτια του στάθηκαν μάρτυρες σε αμέτρητα μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς, πυροβολισμούς και βιαστικά γαμήσια  πολλά από τα οποία είχαν για πρωταγωνίστρια τη μάνα του. Στα έξι του χρόνια, ενέδωσε ανύποπτος στη σεξουαλική επίθεση ενός νεαρού γείτονα ο οποίος τον υποχρέωσε σε στοματικό έρωτα. Στα δέκα του, ο μικρός είδε τη μάνα του να σκίζει με τα νύχια της τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, επειδή εκείνος ύψωσε χέρι επάνω της. Στα δεκατέσσερά του αποβλήθηκε από το σχολείο επειδή γρονθοκόπησε τον δάσκαλο του. Μέχρι να συμπληρώσει τα δεκαοχτώ του χρονιά, ο Ρίτσαρντ Πράιορ είχε ξοδέψει την εφηβεία του κάνοντας άφθονες μικροκλοπές, δουλεύοντας ως προστάτης στα «κορίτσια» του οίκου ανοχής ή εκτίοντας ποινή φυλάκισης στον στρατό, επειδή τραυμάτισε με μαχαίρι έναν λευκό ανώτερο του που έκανε ένα ρατσιστικό αστείο. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του από τη Γερμανία όπου ολοκλήρωσε τη στρατιωτική θητεία του και προκείμενου να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ο νεαρός άρχισε να παίζει πιάνο σε ένα νυχτερινό κέντρο. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι οι θαμώνες προτιμούσαν λιγότερο το παίξιμο του και περισσότερο τα σποραδικά αστεία που έλεγε για να γεμίζει καμία φορά τον κενό χρόνο ανάμεσα στα κομμάτια. Κάπως έτσι αποφάσισε ο Πράιορ να αξιοποιήσει αυτή τη κρυμμένη κλίση που φαινόταν να έχει προς το χιούμορ.

Για το πρώτο μισό της δεκαετίας του '60 περιπλανήθηκε σε διάφορες μητροπολιτικές stand up σκηνές, χτίζοντας υπομονετικά το όνομά του με βάση ένα λαλίστατο και γαργαλιστικό αλλά διόλου ενοχλητικό είδος κωμωδίας, πρώτος έγχρωμος διδάξας της οποίας ήταν τότε ο Μπιλ Κόσμπι. Όταν μια πόρνη από τους δρόμους του Κλίβελαντ τον έβαλε να ακούσει έναν δίσκο του ριζοσπαστικού Λένι Μπρους, ο δρόμος του Ρίτσαρντ Πράιορ άλλαξε ριζικά κατεύθυνση. «Αν αυτός είναι ο ορισμός της κωμωδίας» αναρωτήθηκε ο ίδιος «τότε εγώ τι στο διάβολο κάνω; Ο Λένι Μπρους υποστήριζε ότι η αληθινή κωμωδία δεν αφορούσε το να λες αστεία. Αφορούσε το να λες την αλήθεια. Αυτό αποφάσισα, λοιπόν, κι εγώ να κάνω στο εξής: να λέω την αλήθεια». Κάποια νύχτα του 1967, στη διάρκεια μιας εμφάνισής του στο Λας Βέγκας, ο Πράιορ εγκατέλειψε το sold out ακροατήριο του στα μέσα ενός αστείου το οποίο δεν γύρισε ποτέ να ολοκληρώσει. «Ένιωσα ότι δεν είχα τίποτα ουσιαστικό να πω» εξομολογήθηκε και μαζί με τη συγκεκριμένη σκηνή διάλεξε να εγκαταλείψει ολόκληρο τον κόσμο των κωμικών παραστάσεων. Όταν επέστρεψε μερικά χρόνια μετά, ο χαριτωμένος και καλοπροαίρετος Πράιορ αποτελούσε πλέον μακρινή ανάμνηση. Τη θέση του είχε πάρει ένας οργισμένος, μανιώδης κωμικός. Το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν να τον ακούς να βρυχάται και να απομένεις άφωνος.

Καθώς η δεκαετία του '60 όδευε προς το τέλος της, ο Πράιορ μεταμορφωνόταν σιγά σιγά σε έναν αθυρόστομο κήρυκα μιας ρεαλιστικής μαύρης Αμερικής στο περιθώριο. Με το που έπιανε μικρόφωνο άρχισε να δίνει ζωή και έκφραση σε μια προκλητική ανθρώπινη πινακοθήκη από πόρνες, νταβάδες, μέθυσους και πρεζόνια, μεταφέροντας τη γλαφυρή εμπειρία του γκέτο μπροστά σε πολύχρωμα ακροατήρια. Με την έλευση του 70, ο λόγος του έγινε δριμύτερος, τα αστεία του απέκτησαν μια φρενήρη θεατρικότητα, η σάτιρά του έμοιαζε ξεκαρδιστική μ'έναν οδυνηρό τρόπο. Η δική του κωμωδία καυτηρίαζε τα εθνολογικά στερεότυπα, τις φυλετικές διαφορές, την υποκρισία μιας κρυφό ρατσιστικής χώρας που αποθέωνε την υπεροχή του λευκού και την αιώνια δουλοπρέπεια και υποταγή του μαύρου. Αργά αλλά μαχητικά, ο Πράιορ έπαιρνε τη βρομιά του πεζοδρομίου, την αντίξοη πραγματικότητα των φτωχικών συνοικιών και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της φυλής του και τα μετέτρεπε σε αστείες γροθιές ενάντια στο τότε κατεστημένο. Οι stand up ρουτίνες του βοήθησαν την έγχρωμη συνείδηση να υψώσει ανάστημα, γκρέμισαν την αστική υπεροψία και τον ασφαλή διανοουμενισμό των περισσότερων κωμικών της εποχής, βοήθησαν το αμερικανικό χιούμορ να οσμιστεί τις μυρωδιές και τις αναθυμιάσεις της αληθινής ζωής. Η απήχηση του ιδίου είχε στο μεταξύ εκτοξευτεί στα ύψη, οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση και οι δισκογραφικές του δουλειές συναντούσαν ευρεία απήχηση, μια καριέρα στο σινεμά φαινόταν άκρως υποσχόμενη και μια συντριπτική πλειοψηφία της αντικουλτούρας τον αναγόρευε σε ίνδαλμα και φωνή μιας ολόκληρης μερίδας πληθυσμού που αναζητούσε τρόπο προκειμένου να εκδηλώσει τον θυμό και την αγανάκτησή της.

Στο δεύτερο μισό των seventies, η ιδιωτική ζωή του Ρίτσαρντ Πράιορ έμοιαζε μολαταύτα με πεδίο μάχης. Μέχρι το '77 είχε ήδη χωρίσει τρεις φορές και εμπλακεί σε αμέτρητες κατηγορίες για εκρήξεις ζηλοτυπίας, άσκηση σωματικής βίας μέχρι και παρ'ολίγον ανθρωποκτονία: όταν μια από τις συζύγους του απείλησε να τον εγκαταλείψει, ο Πράιορ έστρεψε ένα γεμισμένο Μάγκνουμ 357 προς το μέρος της, για να αδειάσει τελευταία στιγμή το περιεχόμενο του επάνω στο αυτοκίνητο της. Τα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά συνδέονταν με μια σχέση διογκούμενης εξάρτησης που ο κωμικός είχε αναπτύξει με την κοκαΐνη και μια πληθώρα από ναρκωτικές ουσίες. Ο αυξανόμενος εθισμός του άρχισε πολύ σύντομα να επηρεάζει και το δημιουργό μέρος της ζωής του.Το χιούμορ στις εμφανίσεις τoυ γινόταν προοδευτικά πιο επιθετικό, πιο αλλόκοτο ,ενώ οι κινηματογραφικές τoυ εμφανίσεις, που είχαν ξεκινήσει λαμπρά με δυο εξαιρετικούς δεύτερους ρόλους στο «Η Κυρία Τραγουδά Τα Μπλουζ» και το «Blue Collar» του Πολ Σρεντερ, άρχισαν σταδιακά να ξεπέφτουν σε μετριότητες που είχαν ως κυρίαρχο ερεθισμό τους το χρήμα. Παράλληλα η σωματική του υγεία έστελνε ανησυχητικά μηνύματα. Ένα έμφραγμα που τον βρήκε «ενώ πηδούσα μια απο τις πιο ελκυστικές λευκές γυναίκες στον κόσμο» άνοιξε τον δρόμο προς τις σκοτεινές μέρες του '80 προαναγγέλλοντας με σαφή τρόπο την αδιάκοπη κόλαση που τον περίμενε στο εξής.

Το πρωί της 9ης Ιουνίου του 1980, στην διάρκεια μιας ψυχωτικής κρίσης που προκάλεσε μια πολυήμερη, μαραθώνια παράδοση στην κόκα, ο Ρίτσαρντ Πράιορ περιέλουσε τον εαυτό του με ρούμι και έβαλε φωτιά. Οι γείτονες και οι περαστικοί του δρόμου που βρίσκονταν έξω από το σπίτι του στο Λος Αντζελες είδαν έντρομοι τον ηθοποιό στις φλόγες- ένας ανθρώπινος πυρσός που έτρεχε ασταμάτητα ουρλιάζοντας κάποιος να τον πυροβολήσει για να βάλει τέλος στην οδύνη του. Η αστυνομία τον βρήκε σε φρικτή κατάσταση λίγα τετράγωνα παρακάτω και τον μετέφερε εσπευσμένα σε νοσοκομείο όπου ο Πράιορ πέρασε ενάμιση μήνα, προσπαθώντας να επουλώσει τα βαριά εγκαύματα που κάλυπταν το 50% του κορμιού του. Το επεισόδιο χρεώθηκε αρχικά σε ατύχημα που έγινε υπό την επήρεια ναρκωτικών φημισμένος πάντα για τη σοκαριστική ειλικρίνεια του, όμως ,ο Πράιορ παραδέχτηκε ανοιχτά ότι είχε προσπαθήσει να βάλει τέλος στη ζωή του. Λίγο καιρό αργότερα μετέτρεψε το τραγικό περιστατικό της αυτό ανάφλεξης του σε ένα ξεκαρδιστικό νούμερο των εμφανίσεών του. Αυτό που ακολούθησε, εντούτοις, από την ημέρα που λίγο έλειψε να υποκύψει στα τραύματα του ήταν μια βασανιστική καταβύθιση σε ένα προσωπικό μαρτύριο που ξεκίνησε από εξευτελιστικές επιλογές καριέρας και συνεχίστηκε με τη φθίνουσα φήμη του ηθοποιού, όπως τη ζημίωσαν ανεπανόρθωτα οι αφηγήσεις που διέρρεαν από τον ταραχώδη ιδιωτικό του βίο, αλλά και μια αίσθηση οτι μετά το «εύφλεκτο» συμβάν ο Πράιορ χρειάστηκε να παλεύει καθημερινά με τους δαίμονες του. Η παρακμή του κωμικού οφείλει να θεωρηθεί από την άλλη και ως ένα λογικό επακόλουθο της εποχής όπου η Αμερική τελούσε υπό τη σκιά της συντηρητικής διακυβέρνησης Ρέιγκαν και που ελάχιστη διάθεση είχε να ανεχτεί τις βολές ενός θυμωμένου μαύρου με μαζική επιρροή εντός και εκτός των νοητών συνόρων της φυλής του.Τρεις εβδομάδες μετά το νοσοκομείο, ο Πράιορ επέστρεψε στην κόκα. Για τα επόμενα χρόνια, οι περισσότεροι ρόλοι που αναλάμβανε στο σινεμά χρησίμευαν για να τρέφουν τους εθισμούς του. Δυο καταστροφικοί ακόμη γάμοι και μια ολιγοήμερη φυλάκιση δεν ανέστειλαν στιγμή την ενασχόλησή του με τον κόσμο των ουσιών. Κατά τραγική όμως ειρωνεία, ο Πράιορ σταμάτησε τις καταχρήσεις, όταν διαγνώστηκε ότι πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση, μια εκφυλιστική ασθένεια των μυών προορισμένη να τον οδηγήσει σταδιακά στην παράλυση, σηματοδοτώντας παράλληλα το υποχρεωτικό πέρας της καριέρας του, την απομόνωση από τον έξω κόσμο, τη χρόνια κατάθλιψη κι ένα πρόωρο φινάλε που τον βρήκε με τη μορφή ενός μοιραίου εμφράγματος, τον Δεκέμβρη του 2005.

Ο Ρίτσαρντ Πράιορ ήταν 65 ετών και έμοιαζε με αποσκελετωμένο ομοίωμα του πρότερου εαυτού του, όταν έφυγε από τη ζωή.  Τα τελευταία 20 χρονιά του τα πέρασε υπό ένα καθεστώς ανομολόγητου σωματικού πόνου και ψυχολογικής κατάπτωσης. Αφοσιωμένο του στήριγμα στάθηκε όλον αυτό τον καιρό η Tζενιφερ Λι, τέταρτη σύζυγος της ζωής του την οποία ο Πράιορ είχε κακομεταχειριστεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο . Σοκαρισμένη από το θέαμα του πρώην άντρα της ο οποίος είχε περιέλθει σε αξιοθρήνητη φυσική κατάσταση, η Λι έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος. Ήταν η μοναδική πράξη συγκινητικής αγάπης σε μια ζωή που υπήρξε εξαρχής καταδικασμένη να ζει χωρίς αυτό το προνόμιο. Και στάθηκε ταιριαστή ίσως αυλαία για μια ανθρωπινή ύπαρξη που δεν κατάφερε ή δεν μπόρεσε ποτέ να γνωρίσει τη διάφορα που χωρίζει την κωμωδία από την τραγωδία .

Taste :

Richard Pryor clips 

 

By Electric Looser

Nico Gomez And His Afro Percussion - Aquarela / Baila Chibiquiban 1972 (Odeon)

Label : Odeon

Value :

Monster latin  bossa of Aquarela and a bit of  latin psych funk on the flip with a healthy dose of fuzz too.

Taste :

Nico Gomez - Aquarela

 

Nico Gomez - Baila Chibiquiban

 

Download 45

By Electric Looser

 

Proud Mary - Proud Mary 1972 (Evasion)

Label : Evasion

Value : From 100 to 160 euros

Incredible mod psych groove lp composed and produced by Stephen Sulke,a monster album from beginning to the end, no filler, all killer, magnifificent arrangements, raw production, you can easily range this lp between Doris and Lyn Christopher, highly recommanded!!!

Taste :

Proud Mary - Can't You See The Sun

 

Download Lp

By Electric Looser

Yuri's Accident τα φωτα της πολης αναψαν...

Δεν ξέρω τη πρέπει να γράψω για αυτά τα παιδιά. 

Τους γνώρισα πριν 3-4 χρόνια όταν έστηνα το line up για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής  περιφέρειας δυτικής Ελλάδος. Εντύπωση σε εκείνο το live μου είχε κάνει η ενσωμάτωση του φλάουτου μέσα στα κομμάτια τους καθώς και η δυναμική τις μπάντας.Οκ..... μπορεί να μην ήταν η super μπάντα μπορεί να ήθελαν αρκετές ώρες πρόβας ακόμα αλλά ήμουν σίγουρος ότι είχε μέλλον αυτή η παρέα. 

Ένα χρόνο αργότερα στήνοντας ξανά ένα line up για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής (για άλλη πόλη αυτή τη φορά) ξανά είδα τη παρέα on stage. Μεγάλη πρόοδος!! Έβλεπα μια μπάντα δεμένη που μπορούσε να υποστηρίξει αυτό που έπαιζε στο 100%. 

Καλοκαίρι του 2013.Οι Yuri’s έχουν έτυμη τη πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Ο Θάνος μου κάνει τη τιμή και μου εμπιστεύεται το demo τους. 

Ήταν πραγματική έκπληξη αυτο που ακουγα!!Ωραίες ενορχηστρώσεις,μελωδίες,στίχοι,παραγωγή. Ενδεχόμενος στη παραγωγη να έπαιξε ρόλο ότι το εν λόγο εγχείρημα στήθηκε στην Αγγλία.

Οι Yuri’s είχαν κάνει αρκετά βήματα παρά πέρα.

Δεν νομιζω οτι είναι η κατάλληλη στιγμη να πω ένα ένα για τα κομμάτια του δίσκου.Δεν θα είχε άλλωστε νόημα κάτι τέτοιο στη παρουσα φαση.Θα το κάνω όμως μαζί με τα παιδιά όταν κυκλοφορήσει επίσημα η ολοκληρωμένη δουλειά τους. 

Πριν δυο ήμερες κυκλοφόρησαν ιντερνετικα ένα νέο τους κομμάτι  το “Light (On Her Eyes)”  και ένα παλιότερο -επίσημα ομως αυτη τη φορα- “ No Correlation” με διαφορετική παραγωγή.

Με αφορμή του νέου τους single ο Θάνος (κιθάρα) και η Ειρήνη (τύμπανα) είναι σήμερα στο Spychedelic Sally απαντώντας σε πιο προσωπικές ερωτήσεις.

 

"No Correlation" DIY Ep .

Δεν μπορείς να ζεις ούτε μια μέρα χωρίς….

Θ: Mega γεγονότα

Ε: Το Stereomood. Είναι δεξαμενή μουσικής, έχει και πιο ουδέτερα πράγματα αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.

Ποιος θα ήταν ο καλύτερος ορος/τρόπος να περιγράψεις τη μουσική που γράφετε ?

Θ: Post punk/garage neopsychedelia

Ε: Αυτή η ερώτηση πάντα με δυσκόλευε! Νομίζω post punk με ολίγη από garage. 

Τι ήταν το πιο πρωτοποριακό πράγμα που άκουσες πρόσφατα ?

Θ: 2 πράγματα: Django Django and La Luz

Ε: La Luz και Dakhabrakha!

Ποια είναι η άποψη σου για τα net  labels και το digital downloading ?

Θ: Καταρχάς θετική. Το digital downloading έκανε τη μουσική πιο “προσβάσιμη” και μέσα σε λίγα χρόνια έδωσε βήμα στους μουσικούς και τις δισκογραφικές “εκτός ρεύματος” (πιο γνωστό παράδειγμα η Domino και οι Arctic Monkeys), αλλάζοντας τελικά τα δεδομένα της προώθησης της μουσικής παγκοσμίως, σε μία εποχή που οι mainstream δισκογραφικές κυριαρχούσαν και καθόριζαν τα ακούσματα. Οπότε από αυτή tην πλευρά μιλάμε για επανάσταση. Πλέον διανύουμε την “μετά-επαναστατική” περίοδο όπου το digital downloading, τα net labels και το youtube δείχνουν πλέον ο “κατεστημένος” τρόπος μουσικής επικοινωνίας παγκοσμίως. Παράλληλα όμως βλέπουμε να αναδύεται και μία νοσταλγία για το βινύλιο και την κασσέτα. Νοσταλγία με την οποία συμφωνώ, όχι μόνο από πλευράς ήχου ή αισθητικής, αλλά υπό την έννοια ότι η μουσική ακρόαση εκείνες τις μέρες ήταν υπόθεση προσωπική. Αγόραζες το βινύλιο/cd/κασσέτα, η μουσική ήταν στα χέρια σου, χάζευες το artwork, στόλιζες τα ράφια σου, διάβαζες τους στίχους απο το booklet, και η στιγμή που έβαζες την ακίδα ή πατούσες το play  διέθετε χαρακτήρα ιεροτελεστίας. Επομένως ίσως να εκτιμούσες και περισσότερο τη μουσική δημιουργία όταν αυτή ήταν απτή και όχι απλά διασκορπισμένα tracks στα megabytes ενός σκληρού δίσκου, που μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να τα κάνεις copy, paste ή και delete.  

Ε: Είναι σίγουρα ένας πιο γρήγορος τρόπος να μοιραστείς, να ακούσεις και να προωθήσεις τη μουσική σου – σε σχέση με μια κασσέτα που μπορεί να στη μασίσει το μηχάνημα, να τη χάσεις ή να σου την κρύψει ο πατέρας σου “γιατί είναι του διαβόλου πράματα αυτοί οι Άηρον Μέηντεν!”. Το θέμα του artwork για εμένα είναι αυτό που με προβληματίζει περισσότερο. Οι εικόνες που προσλαμβάνει το μάτι κάθε μέρα online είναι πραγματικά ανυπολόγιστες, έτσι ένα φοβερό artwork δίσκου η μια υπέροχη φωτογραφία συγκροτήματος περνούν σε δεύτερη μοίρα- ενώ παλαιότερα μπορεί και να καθόριζαν την επιτυχία ενός ολόκληρου μουσικού project. Αυτό μου λείπει πολύ σήμερα, να συνδιάζω δηλαδή ένα συγκρότημα με το artwork και να θυμάμαι εξίσου καλά και τα δύο (μουσική και εικόνα) όταν περάσει ο καιρός.

Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που σας έχει συμβεί κατά τη διάρκεια ενός Live ?

Θ: Να έχουμε μαζέψει πάνω από 80 άτομα κοινό.

Ε: Σε live με αρκετά άτομα που όμως δεν εξωτερίκευαν τα πάθη τους ιδιαίτερα, εμφανίστηκε ένας κύριος γύρω στα 55-60, μόνος, και άρχισε να χορεύει σαν τρελός μπροστά στη σκηνή. Μας αποθέωσε και έφυγε -κανείς δεν έμαθε ποιος ήταν. Την επόμενη εβδομάδα απόκαλύφθηκε πως ήταν regular και ανιδιοτελής groupie πολλών καλλιτεχνών, καθώς εμφανίστηκε ξαφνικά πάνω στη σκηνή σε live των Dub Inc. ενώ λίγες μέρες πριν ήταν στις ειδήσεις των 8 (Star) στη σκηνή μαζί με το Σάκη Ρουβά. Στη δική μας τη σκηνή ντράπηκε να ανέβει! 

Μπάντες που θα θέλατε να κάνετε κάποια Live μαζί ?

Θ: Φανταστικά σενάρια Nirvana, Τhe Clash, Τhe Who, Τhe Talking Heads

Λιγότερο φανταστικά σενάρια, Jack White, Queens of the Stone age, The Black Keys, The Good the Bad and The Queen

Ε: Η αλήθεια είναι ότι θα έπαιζα με οποιαδήποτε μπάντα μας πρότεινε, πόσο μάλλον γνωστούς καλλιτέχνες – πουλάω το μουσικό μου τομάρι φτηνά, αλλά ειλικρινά δεν θα έλεγα όχι σε κανέναν! Μεγάλο όνειρο είναι και για εμένα ο Jack White, οι Gogol Brodello (τρελο παρτυ) και o John Frusciante.

Πότε κάνατε το πρώτο σας live και που ?

Θ. + Ε.: 2010 στο Μπαρ Αφανείς, στου Ψυρρή. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πια. 

Ποιο κομμάτι σας θεωρείς ότι είναι το καλύτερο σας ?

Θ:Δύσκολο να διαλέξω, τα “Lights (On Her Eyes)” και “No Correlation” που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο single “Lights”. Αλλά και το Saga Story το οποίο θα εμπεριέχεται στον επερχόμενο δίσκο μας.

Ε: Το No Correlation σίγουρα- αλλά για εντελώς ιδιοτελής σκοπούς! Κάπως έγινε η χημεία και το κομμάτι έχει ραφτεί στα μέτρα μου. 

Μελλοντικά σχέδια ?

Θ. + Ε.: Κυκλοφορία του παρόντος single, live στην Αγγλία, όπου πλέον είναι και η βάση μας, κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου.  Καινούργια τραγούδια.

Top  5 album

Θ: Δύσκολο...

The Beatles- Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band

Marvin Gaye- What's Going On

Pink Floyd- The Dark Side of the Moon

The Clash- London Calling

Nirvana- Nevermind

Ε: Radiohead – The Bends  /  The Cure – Kiss me,Kiss me, Kiss me   /    The Clash- London Calling   / The Velvet Underground and Nico – The Velvet Underground    /    Television- Marquee Moon

Top 5 singles

Θ: Πολύ δύσκολο

Τhe Rolling Stones- Paint It Black

το riff, το sitar, τα guitar chords, τα drums του Watts, η φωνή του Jagger

John Lennon- Working Class Hero

η dreamy απλότητα απο συνδιασμο φωνής και κιθάρας και οι στίχοι που σε κάνουν να κλαίς

Bob Dylan- One More Cup Of Coffee

λατρεύω το κλαψιάρικο νιαούρισμα της φωνής του Dylan, καθώς και το βιολί που στάζει πόθο

The Clash- Guns of Brixton

η αλητεία, η ενορχήστρωση και η μπασογραμμή

The Radiohead- 2+2= 5

η φωνή του Yorke, το ξέσπασμα στο 1'50 και η παραγωγή

Ε: David Bowie – Let's dance  /   Suede – So young   /  Leonard Cohen – Who by fire  /  The Smiths – How Soon Is Now /   Television- Elevation

Top 5 films

Θ: The Godfather (1972)

The Shawshank Redemption (1994)

Schindler's List (1993)

The Life Of Others (2006)

This Must Be The Place (2011)

E: The Secret In Her Eyes    /   This Must Be The Place   /    Velvet Goldmine /     Peeping Tom /   High Fidelity

Taste : 

Yuri's Accident - Lights (on her eyes)

Εδω το bandcamp των Yuri's για free download του single

By Electric Looser