Αυτό ήταν. Φτάνοντας στο τέλος αυτού του χρόνου οι λίστες πάνε και έρχονται όπως πάντα. Βάζεις,βγάζεις,ανακατεύεις,αναρωτιέσαι αν αδικεις κάποιους η αν έχεις αγγίξει τα όρια της αυθαιρεσίας για κάποιους άλλους. Αλλα έτσι δεν γίνετε συνήθως?? Λίστες με τα καλύτερα βιβλία τις καλύτερες ταινίες τους καλύτερους δίσκους.
Μέσα στον χαμό τις μουσικής πληροφορίας πάντα θα υπάρχουν αυτοι που ξεχωρίζουν. Καλό θα ήταν να μπορούσες να τους ανακαλύψεις όλους και να έχουν μια θέση μέσα στη λίστα σου αλλά .... Ελπίζεις όμως σε κάποια άλλη χρονική στιγμή ότι θα τους ανακαλύψεις ή θα σε ανακαλυψουν και θα σε κάνουν και αυτοί να σηκωθείς ακούγοντας τους απ τη καρέκλα σου,να περπατήσεις ως το παράθυρο σου,να τραβήξεις τη κουρτίνα για να “χτυπήσει” ο ήλιος το πρόσωπο σου ή να "χαθείς" πάνω απ τις ταράτσες των πολυκατοικιών ένα βροχερό πρωινό.
Αυτη είναι η λίστα σε τυχαία σειρά με τους δισκους που άκουσα περισσότερο μέσα στο 2014 .
Καλα Χριστουγεννα καλη Χρονια με Υγεια Αγαπη Μουσικη.
KEEP THE GOOD MUSIC ALIVE GUYS
1 The Coral - The Curse Of Love (Skeleton Key Records)
Είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα των tapes που μένουν στο ράφι και ανακαλύπτονται μετά από καιρό. Εδω βέβαια δεν πρόκειται για ανακάλυψη κάποιου ξεχασμένου tape. Μελαγχολικές μελωδίες,εξαιρετικά φωνητικά, όμορφες ενορχηστρώσεις,ατμοσφαιρικά θέματα είναι τα συστατικά αυτού του ψυχεδελικού pop κομψοτεχνήματος. Το album ηχογραφήθηκε μεταξύ 2005 και 2007 και δεν κυκλοφόρησε τότε γιατί η μπάντα πίστεψε ότι δεν θα άρεσε στην εταιρεία τους. Αδίκως.
2Mark Lanegan Band - Phantom Radio (Heavenly)
Οταν τα blues συναντάνε τον Θεό και τον Διάβολο γίνονται έμπνευση. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος του αλλά.... Mark Lanegan είναι αυτός.
Η Independent γραφει «Είναι κάτι πραγματικά εγκάρδιο, σπάνιο και όμορφο». Συμφωνω.
3 Temples - Sun Structures (Heavenly) Οταν είδα για πρώτη φορά τον James Edward Bagshaw με την Danelectro δωδεκαχορδη κιθάρα του νόμιζα ότι έβλεπα τον Marc Bolan! Σπάνια αγοράζεις έναν δίσκο που όταν τον ακούς δεν θέλεις να τελειώσει. Δεν ξέρω ποιο κομμάτι μέσα απ το Sun Structures είναι αυτό που γουστάρω περισσότερο, είναι σαν δίνη, σε στροβιλίζει, σε παρασύρει. Το πρώτο κομμάτι που άκουσα απ τους Temples ήταν το "Colours To Life". Ηθελα να πάρω το αυτοκίνητο να πατήσω το γκάζι και να πέσω στη πρώτη μάντρα που θα έβρισκα μπροστά μου. Με τη πρώτη τους ουσιαστικά ολοκληρωμένη δουλειά μπαίνουν σε όλες τις λίστες των μουσικών περιοδικων.Σιγουρα όχι τυχαία. Είναι πολύ καλή μπάντα. Kαποια κομμάτια τους μου θυμίζουν τη πρώτη περίοδο του Beck. Νεοψυχεδελεια με αρκετές αναφορές στα 60t's. Ωραίος δίσκος. Δεν θέλω να ναι βεγγαλικό.
4 Goat - Commune(Stranded Rekords)
Το ταξίδι ξεκίνησε πριν δυο χρόνια
με το "World Music" φλερτάροντας με την Afro παράδοση συνεχίζεται ομως με το "Commune"
κάπου στην Ανατολή.
5 Third Coast Kings
–
West Grand Boulevard (Record Kicks)
Με βάση το Detroit μια πόλη με τεράστια
μουσική κληρονομιά οι Third Coast Kings λένε
πως σκοπός τους είναι να μεταφέρουν τη
δάδα της Deep Funk κληρονομιάς σε όλο τον
πλανήτη. Το 2012 στο "Fuji Rock Festival" της
Ιαπωνίας κατάφεραν να κάνουν τους
Ιάπωνες να χορεύουν σαν τον James Brown.
6 Karl Hector & The Malcouns - Unstraight Ahead (Now-Again Records)
Η ίδια κολεκτίβα απ τους Whitefield Brothers,Poets Of Rhythms.
Exotic rhythms,instrumental elements,hard funk με αρκετο psych αναμιγνύονται σ'εναν δισκο!!
7 The Soundcarriers - Entropicalia (Ghost Box) Aν οι Goat μας ταξιδεύουν ανά των κόσμο οι
Soundcarries έχουν φτιάξει μια χρονομηχανή
που λέγετε "Entropicalia". Τη παραγωγή!!!
8 Indigo Jam Unit - 10th (Basick Records)
Nαι ναι
αυτό είναι το 10 το καλό! Η μπανταρα ξανά
χτυπά με τον δέκατο δίσκο τους. Το 10th
κυκλοφόρησε 10 Δεκέμβρη. Τυχαίο ??? Δεν
νομίζω. Eτσι για να κλείσει καλά το 2014.
9 Little Barrie – Shadow (Tummy Touch Records)
Tέταρτοςδίσκος για
τους Little Barrie σε παραγωγή του Edwyn Collins.
Εδω κολλάει το Guns Cars & Guitars.
10 Ty Segall – Manipulator (Drag City)
O 27 χρονων Ty Segall συνθέτει τα 17 τραγούδια του album στο L.A με παραγωγό τον Chris Woodhouse (David Bowie,Thee Oh Sees, Wild Flag) θες και αλλα???....Αντε καλά Χριστούγεννα....
Reissue 1 Nick De Caro - Happy Heart (A&M Records) 2012 Reissue 2 Barbara Lynn - Here Is Barbara Lynn (Light In The Attic) 3 Zito Righi E Seu Conjunto - Alucinolandia (Superfly Records) 4 Leong Lau - That Rongeng Sound (Left Ear Records) 5 The Group - The Feed Back (Schema, RCA Italiana) 6Calibro 35
–
Calibro 35 (Tannen Records) 7 Ned Doheny – Hard Candy (Be With Records) 8 Sun Ra - The Futuristic Sounds Of (Poppydisc) (2014 record store day) 9 Pretty Purdie – Soul Is... Pretty Purdie (BGP Records) 10 Mario Molino – Gli Angeli Del 2000 (Wah Wah Records) Download Best Reissue 2014
Born in Gert Town, New Orleans, Louisiana, Clayton began her recording career in 1962 at the age of fourteen, singing "Who Can I Count On? (When I Can't Count on You)" as a duet with Bobby Darin on his album "You're the Reason I'm Living". A year later, she recorded the first version of "The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss)", although it was Betty Everett's version of the same year that reached the top 10 in the Billboard Hot 100.
Her early career included performances with artists including Ray Charles (as one of the Raelettes), Pearl Bailey, Phil Ochs, and Burt Bacharach (She is often credited as having recorded with Elvis Presley but her name does not appear in Elvis sessionographies).
In 1971 she co-wrote the song "Sho' Nuff", which is about her mother. She contributed vocals to Donald Cammell and Nicolas Roeg's 1970 film Performance. Clayton also sang backup on several tracks from Neil Young's debut album Neil Young, originally released in 1968. She is best known for her 1969 performance in a duet with Mick Jagger on the Rolling Stones song "Gimme Shelter" (The Stones had intended to have Bonnie Bramlett sing, but Bramlett was not available, possibly because of illness).
Clayton also sang backing vocals on Lynyrd Skynyrd's "Sweet Home Alabama".Early in her career, Clayton sang backup vocals for Tom Jones, Joe Cocker ("Feelin' Alright"), Linda Ronstadt and Carole King. She also originated the role of the Acid Queen in the original 1972 London production of The Who's Tommy. In 1973, she was featured prominently on Ringo Starr's "Oh My My", a Billboard Top 10 single in early 1974. More recently, Clayton has provided background vocals for Sparta's latest album Threes on the songs "Atlas" and "Translation". As an actress, she co-starred with Ally Sheedy in the 1987 film Maid to Order, and played Verna Dee Jordan in the final season of Cagney & Lacey.
In 1970, Clayton recorded her own version of "Gimme Shelter," and it became the title track of her debut solo album,released that year. Her version would be the first of five singles under her name to crack the Billboard Hot 100, reaching #73. In the mid 1970s, she sang on The BlackByrds' R&B hit "Rock Creek Park". She continued to release solo albums throughout the next decade, notching several minor R&B singles. Clayton performs a live version of what has been deemed the Black National Anthem, "Lift Every Voice and Sing", on the soundtrack for the 1970 Robert Altman film Brewster McCloud. Clayton sang "You're Always There When I Need You," the main title for the 1980 film The Nude Bomb, which is the first Get Smart movie and stars Don Adams. She also sang the song "Yes" that was in the 1987 film Dirty Dancing, and featured on the soundtrack album. This tune became her biggest hit to date to crack the Billboard Hot 100, peaking at #45 in 1988. She also recorded backing vocals for and sang the "man with the golden gun" bridge on Tori Amos's 1994 hit, "Cornflake Girl".
Taste :
Merry Clayton - Southern Man
Merry Clayton - Love me or let me be lonely (ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ)
Μετρούν καριέρες δεκαετιών, τραγούδια στα οποία συμμετείχαν έχουν αγαπηθεί από εκατομμύρια κόσμου, έχουν ερμηνεύσει μπροστά από πολυπληθή ακροατήρια, στο βιογραφικό τους μετρούν συνεργασίες με ιερά τέρατα της ποπ, ροκ και σόουλ μουσικής και οι φωνές τους ουδέποτε ζήλεψαν κάτι από τις επιδόσεις φτασμένων καλλιτεχνών. Πώς γίνεται, λοιπόν, και κανείς δεν κατόρθωσε ποτέ να μάθει το όνομά τους; Και γιατί οι δικές τους καριέρες και φιλοδοξίες χρειάστηκε να φρενάρουν λίγα μόλις μέτρα από το μικρόφωνο ή από το πολυπόθητο δισκογραφικό συμβόλαιο, παραμένοντας μονίμως σε αθέατη θέση; Αντλώντας έμπνευση από τις ατομικές ιστορίες μερικών από τις σημαντικότερες «βοηθητικές» τραγουδίστριες (ή αλλιώς «δεύτερες φωνές») που γνώρισε το πεντάγραμμο, το πανέμορφο ντοκιμαντέρ του Μόργκαν Νέβιλ μας συστήνει τα θαυμαστά ταλέντα γυναικών όπως η Darlene Love,Merry Clayton,Claudia LennearClaudia Lennear,Lisa Fischer και μέσα από τις ξεχωριστές περιπτώσεις τους απευθύνει έναν φόρο τιμής σε μερικούς από τους αφανείς ήρωες της μουσικής βιομηχανίας.ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΗΝ....
Γεννημένος στο Κίνγκστον της Τζαμάικα το 1941. Θεωρείται απ τους πρώτους superstar της ρέγγε. Πρωτο εμφανίζεται το 1963 με το κομμάτι "Honour Your Mother And Father" και μέλος του συγκροτήματος των Aces . Το 1969 μαζί με τον Leslie Kong συνθέτουν το "Israelites". Ενα κομμάτι αρκετά προστα από την εποχή του. Το "Isreaelites" ήταν το πρώτο ρέγγε χιτ στην Αμερική και η αφορμή να γνωρίσει ο δυτικός κόσμος τι ήταν οι ρασταφαριανς μιας και κανείς μέχρι τότε δεν ήξερε. Ο Dekker ήταν αυτός που παραχώρησε τη θέση του στον Bob Marley ως τον πιο σημαντικό εκπροσωπο της μουσικής ρεγγε.Το 2005 πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς.
Taste :
Desmond Dekker & The Aces - Israelites
Desmond Dekker & The Aces - Israelites (Live in London 1970)
Havens often covered popular songs, his gritty voice and singular strumming style giving them an easily recognizable sound. His biggest radio hit came in 1971 with a remake of The Beatles' Here Comes the Sun, which reached No. 16 on the Billboard Hot 100.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ... Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ που τινάζει οικονομικούς προϋπολογισμούς και διαιτητικά προγράμματα στον αέρα, η παρανοϊκή γιορτή του ξεφαντώματος και των αυτοκτονιών, των γαστριμαργικών απολαύσεων και της ταλαιπωρίας του πεπτικού συστήματος, των προβλέψιμων ακροτήτων και των απρόβλεπτων εξελίξεων. Το ξέφρενο πανηγύρι για μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ευτυχείς και δυστυχείς. Η χρυσή περίοδος για εμπόρους και καταναλωτές. "Christmas Is So American " λέει ο Phil Spector στο χριστουγεννιάτικο δώρο του. Μια ολόκληρη βιομηχανία ξεκινάει να παράγει από το καλοκαίρι χρηστικά αντικείμενα δεκαπέντε, το πολύ, ημερών. Και βέβαια από αυτό το αλισβερίσι δε θα μπορούσε να λείψει η δισκογραφική παραγωγή. "Επειδή μεγαλώνετε και οι επιθυμίες σας έγιναν ανάγκες - και το χαρτζιλίκι σας, πιστωτική κάρτα - φτιάχνουμε χριστουγεννιάτικους δίσκους για όλα τα γούστα και κάθε βαλάντιο από την Deutsche Grammophon μέχρι το Dixan. Harlequin, ενός χαρακτήρα της Halloween παρέας από την ταινία "A Nightmare Before Christmas" του Tim Burton που έχει αναλάβει την προετοιμασία των Χριστουγέννων: "Won't they be impressed? I am a genius. See how I transformed this old rat into a most delightful hat". Ανεξάρτητα πάντως από τις προθέσεις, τους στόχους και τα αποτελέσματα, η ακρόαση αυτών των ηχογραφήσεων προκαλεί σίγουρα μία ευθυμία.
Ο καθένας μπορεί να βρει αυτό που του ταιριάζει. Δίσκοι που θα ξαπλώσουν στο πλατό περισσότερες από αρκετές φορές κατά την περίοδο των αγίων ημερών και μετά θα τοποθετηθούν πάλι στο ράφι, όπου θα μείνουν ξεχασμένοι για έναν ολόκληρο χρόνο σαν τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, τους φουσκωτούς Αϊ Βασιλίδες, τη συνταγή της γαλοπούλας. Αυτός είναι ο προορισμός τους άλλωστε και για να ικανοποιήσουν αυτόν το σκοπό κατασκευάζονται. Αλλοι με πραγματική "πίστη" και μεράκι και άλλοι γεμάτοι με καλά καμουφλαρισμένη ανία, πράγμα μάλλον φυσικό, αφού οι αρμόδιοι καλλιτέχνες μπορεί να βγάζουν περισσότερα απ' ότι οι πιτσιρικάδες με τα τριγωνάκια, αναγκάζονται όμως να κάνουν αυτήν τη δουλειά πολλές φορές μέσα στο κατακαλόκαιρο προσποιούμενοι ότι βρίσκονται στα χιόνια, περιμένοντας τον Santa Claus. Η προχειρότητα κάποιων από αυτές τις παραγωγές φέρνει αναπόφευκτα στο νου την ατάκα του
ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΩΝ ΔΙΣΚΩΝ Ο BINGCrosby κατέχει μία θέση, ανάλογη με αυτήν του Elvis στο rock 'n' roll. Αν και οι ηχογραφήσεις που υμνούσαν τη γέννηση του Χριστούλη είχαν ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με τη δισκογραφική παραγωγή, ήταν η εκτέλεση του "Stille Nacht, Heilige Nacht" [Franz Gruber, 1818] ως "Silent Night" οπό τον κύριο Crosby στα 1935 που έδωσε το έναυσμα για μία ατέλειωτη σειρά παρόμοιων κυκλοφοριών. Η μεγάλη επιτυχία του τραγουδιού οδήγησε τον Crosby να το ξανα ηχογραφήσει το 1947. Πέντε χρόνια νωρίτερα όμως ο ίδιος είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στην ταινία του
Mark Sandrich, "Holiday Inn", το απόλυτο χριστουγεννιάτικο κομμάτι, "White Christmas"Drifters, Sinatra, Elvis, Ventures, Otis Redding, Darlene Love. Με πωλήσεις μεγαλύτερες των τριάντα εκατομμυρίων αντιτύπων, η σύνθεση του Irvin Berlin έγινε το πρώτο Christmas single που ανέβηκε στο νούμερο ένα και παραμένει μέχρι σήμερα το πιο επιτυχημένο όλων των εποχών, έχοντας μπει δεκαοχτώ φορές σε αντίστοιχες διαφορετικές χρονιές, στα charts. Ο Bing Crosby ηχογράφησε δίσκους για διάφορες γιορτές, όπως St. Valentine's Day St Patrick's Day, όμως το μεγάλο του πάθος ήταν σίγουρα τα Χριστούγεννα. "Christmas Greeting" [΄'49], "Bells Of St. Maty" ['50], "A Christmas Sing With Bing" ['51] "That Christmas Feeling" ['58], "I Wish You A Merry Christmas" ['62] είναι μερικοί τίτλοι album του, ενώ στους μικρούς δίσκους δοκίμασε όλες τις δυνατές παραλλαγές προτάσεων που περιέχουν τη μαγική λέξη: "Christmas Is A Comin "Is Christmas Only A Tree " [56], "How Lovely Is Christmas " "My Own Individual Star" ['57], "It's Beginning To Look Like Christmas" "I Heard The Rdb"['58] κ.ά. Ο αθεράπευτος χριστουγεννόπληκτος, στα εβδομήντα τέσσερα χρόνια του, λίγες μέρες πριν μας εγκαταλείψει, ηχογράφησε για το χριστουγεννιάτικο show του "Merrie Olde Christmas", παρέα με τον David Bowie, την παλιά του επιτυχία, "Little Drummer Boy ".Νο3 το βρετανικού chart πέντε χρόνια αργότερα, όταν η δεκαετία του '80 βρισκόταν ήδη στο δεύτερο έτος ζωής και ο Bingo ετοίμαζε μαζί με τον Αγιο Βασίλη τον κατάλογο με τα δώρα για τα παιδάκια του πλανήτη.
Το κομμάτι έφτασε στο
που έμελλε να είναι και το πιο πολυδιασκευασμένο με γνωστότερους δράστες τους
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑΝ ΣΤΟ χριστουγεννιάτικο κάλεσμα του Bing Crosby, ήταν ο Nat King Cole. Ο πολύχρωμος, εκκολαπτόμενος ακόμη τότε, crooner κυκλοφόρησε το 1946 το πρώτο του εορταστικό επτάιντσο με τον απλό, αλλά και πλήρως κατατοπιστικό τίτλο "A Christmas Song", απομακρυνόμενος ταυτόχρονα από τα μικρά groups με τα οποία συνεργαζόταν μέχρι πρότινος και πλησιάζοντας ένα πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε με το κλασικό "Frosty The Snowman "Little Christmas Tree" και συνέχισε μία αλυσίδα επιτυχιών, όπως "Mrs Santa Claus" "The Little Boy That Santa Claus Forgot" ['53], "Buon Natale" "The Happiest Little Christmas Tree" ['59] κ.ά, επιδεικνύοντας τουλάχιστον μεγαλύτερη φαντασία από αυτήν του Crosby στην επιλογή των τίτλων. Στα 1960 προσέφερε το πρώτο του long play δώρο, "The Magic Of Christmas", στο εξώφυλλο του οποίου ποζάρουν δύο λευκά ξανθά αμερικανάκια που χαζεύουν ένα υπερφορτωμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ενα από τα πιο γνωστά κομμάτια του Nat King Cole που ακούγεται κατά κόρον ακόμα και σήμερα, είναι η διασκευή του στο "All I Want For Christmas [Is My Two Front Teeth]". Αυτή η αστεία, γεμάτη αγωνία, ευχή εξωτερικεύτηκε το Δεκέμβριο το 1948 από τον Spike Jones και τους City Slickers, βυθίζοντας τον Αϊ Βασίλη σε βαθιές σκέψεις για την πραγματοποίηση της. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αμερικανοί έτρεξαν να αγοράσουν το δισκάκι με το πρώτο novelty Christmas τραγούδι, στέλνοντάς το στο Νο1. Μετά από οχτώ χρόνια ο ανεκδιήγητος Spike Jones ξαναχτύπησε, παρουσιάζοντας το "Christmas Spectacular" σε μεγάλο δίσκο που κυκλοφόρησε από τη Verve, και μόνο όσοι το έχουν ακούσει μπορούν να πιστέψουν τι γίνεται εκεί μέσα...Andrews Sisters με το "Christmas Island I Winter Wonderland" ['46], καθώς και με τη συνεργασία που έκαναν με, ποιον άλλον, τον Bing Crosby στο lp "Merry Christmas" ['49], από όπου και τα singles "Bells", "Mele Kalikimaka ["Merry Christmas"δηλαδή] και "Santa Claus Is Coming To Town ". Για την άφιξη του πρωταγωνιστή των Χριστουγέννων τραγουδούσε την ίδια εποχή και ο Gene Autry στο εκνευριστικά πασίγνωστο "Here Comes Santa Claus". Ο Autry που ήταν κυρίως γνωστός για τους ρόλους του σε ταινίες στα western δεύτερης, στην καλύτερη περίπτωση, κατηγορίας, εισήγαγε τον τελευταίο μήνα των 40's, ένα νέο ήρωα στα τραγούδια της γιορτής με το επιεικώς γελοίο "Rudolph The Red Nosed Reindeer". To "Reindeer" πούλησε πάνω από οχτώ εκατομμύρια κόπιες και κατάφερε να μπει στα charts τέσσερις συνεχόμενες χρονιές. Η τρομακτική επιτυχία του ευτυχώς δεν επαναλήφθηκε το 1957, όταν ο "καλλιτέχνης" αποφάσισε να ξανα ηχογραφήσει το κομμάτι. Κεφάλι αγύριστο ο Gene, ένα χρόνο αργότερα, επανήλθε με το 'Wine Little Reindeer". Ομως οι καιροί, η μουσική και τα γούστα είχαν πλέον αλλάξει και η μονομανία του Gene Autry δε συγκίνησε παρά ελάχιστους αμετανόητους.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ μισού του αιώνα οι χριστουγεννιάτικες προσφορές καλλιτεχνών και συγκροτημάτων αυξήθηκαν σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η επιδημία πέρασε τον Ατλαντικό και άρχισε να εξαπλώνεται στη Βρετανία και την υπόλοιπη Ευρώπη, με τους Αμερικανούς όμως πάντα να κρατούν τα σκήπτρα. Το Δεκέμβριο του 1950 η Doris Day αφηγήθηκε το "Christmas Story " και μετά από δύο χρόνια ο δωδεκάχρονος Jimmy Boyd έφερε τον πατέρα του σε πολύ δύσκολη θέση, όταν αποκάλυψε δημοσίως τις ασυνήθιστες διαθέσεις της μαμάς. "I Saw Mommy Kissing Santa Claus" ήταν ο τίτλος της No 1 επιτυχίας του μικρού Jimmy, ο οποίος με την επιταγή που πήγε σπίτι του, κατάφερε να κατευνάσει τους γονείς του, να γλιτώσει την τιμωρία και να σβήσει τη φωτιά που μάλλον άθελα είχε ανάψει. Την ίδια ευτυχή κατάληξη δεν είχε ο γάμος της Peggy Lee με τον κιθαρίστα και ενορχηστρωτή Dave Barbour. Παντρεμένοι δέκα χρόνια, χώρισαν το 1952, και η Peggy για να διασκεδάσει τον πόνο της αποφάσισε να ηχογραφήσει το χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι "Little Jack Frost Get Lost", μαζί με έναν παλιό της φίλο και συνεργάτη από το ραδιόφωνο... τον Bing Crosby. Εχοντας βρει προφανώς το αντίδοτο σε κάθε στενοχώρια, κυκλοφόρησε τον επόμενο χειμώνα το "Ring Those Christmas Bells /It's Christmas Time Again" καi ολοκλήρωσε το σερί της ένα χρόνο αργότερα με τη συμμετοχή της στο soundtrack της ταινίας "White Christmas", όπου λάμβανε μέρος και ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Bingo. Με την έκρηξη του rock 'n' roll στα 1954, άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο χριστουγεννιάτικο χορό πολλά νέα ονόματα μαύρων, κυρίως, καλλιτεχνών. Οι Drifters με τον Clyde McPhatter στη σύνθεσή τους, διασκεύασαν το "White Christmas" και έφτασαν στο Νο2 του r 'n' b chart. Οι Dominoes, το προηγούμενο συγκρότημα του McPhatter, έβγαλαν το καταπληκτικό "Christmas In Heaven " με τον Jackie Wilson να αναλάμβανε την πρώτη φωνή. Ο Chuck Berry ηχογράφησε το "Run Rudolph Run " "Merry Christmas Baby ", ένα από τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα rock 'n' roll κομμάτια, που κυκλοφόρησε στην Αμερική το '58 και έγινε επιτυχία στην Αγγλία πέντε χρόνια αργότερα.
Η απάντηση των Βρετανών ήταν άμεση και δόθηκε σε δυο μετωπα.Το κομμάτι του Dickie Valentine, "Christmas Alphabet", πήγε στο No1 του νησιού ρίχνοντας από αυτήν τη θέση το "Rock Around The Clock" του Bill Haley. Τις επόμενες δυο χρονιές ο Valentine προσπάθησε να επαναλάβει το κατόρθωμα του με τα "Christmas Island" και "Snowbount For Christmas" χωρις όμως το επιθυμητο αποτέλεσμα. Ο Lonnie Donegan συνοδευόμενος από την ορχήστρα του Chris Barber, τραγούδησε για την πιο όμορφη μέρα του έτους στο "On A Christmas Day" ['56], ο Billy Fury, λίγο πριν τον πάρει ο υπνος, ηχογράφησε το "My Christmas Prayer" ['59] και η Petula Clark, έχοντας ήδη στο ενεργητικό της δύο δίσκους εβδομήντα οχτώ στροφών ["Where Did My Snowman Go?" '52 και "Christmas Cards" '54], παρουσίασε ένα επτάιντσο ep με τίτλο "A Christmas Card" ['58]. Κανένα από αυτά όμως δεν μπόρεσε να πλησιάσει την επιτυχία της εξωφρενικής παρωδίας "I'm Walking Backwards For Christmas", για την οποία υπεύθυνοι ήταν οι Goons, δηλαδή ο Harry Secombe, ο Spike Milligan και ο Peter Sellers. Το τραγούδι έφτασε μέχρι το Νο4, όχι όμως το Δεκέμβριο, αλλά τον Ιούλιο [!] του '56, δικαιολογώντας απολύτως τον τίτλο του. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η χριστουγεννιάτικη υστερία πλησίαζε το αποκορύφωμά της με αμέτρητες κυκλοφορίες μεγάλων δίσκων, γνωστών και άγνωστων καλλιτεχνών. Ο George Melachrino υποσχόταν Χριστούγεννα υψηλής πιστότητας στο "Christmas In High Fidelity" ['55], ο Roy Smeck ονειρευόταν εξωτικά "Christmas In Hawaii" ['55], οι Four Aces, ο Johnny Mathis και οι Mills Brothers έστελναν τις καλύτερες ευχές τους [Merry Christmas, '56, '58, και '59 αντίστοιχα], οι Ames Brothers δήλωναν αισιόδοξα "There'll Always Be A Christmas" ['57], ο φανατικός θαυμαστής του Crosby,Frank Sinatra ακολουθώντας το παράδειγμα του δασκάλου, προσέφερε "A Jolly Christmas" ['57] ο Harry Belafonte εξυμνούσε τη γέννηση του Ιησού "Mary's Boy Child" στο ευχετήριο album του "To Wish You A Merry Christmas" ['58] και η Connie Francis εξομολογούταν τη μεγάλη της αγάπη με το "Christmas In My Heart" ['59].συνεχιζεται....
Taste :
Chuck Berry - Merry Christmas Baby
Dominoes - Christmas In Heaven
Bing Crosby & David Bowie - The Little Drummer Boy
Charles Kynard - Reelin' With The Feelin' 1969 (Prestige)
Charles Kynard - Wa-Tu-Wa-Zui (Beautiful People) 1971(Prestige)
Label : Prestige
Value :
Great twofer of 2 fine Kynard releases, "Reelin
With The Feelin' "(Charles Kynard organ, Wilton Felder tenor, Joe Pass
guitar,Carol Kaye bass, Paul Humphrey Drums) & "Wa-Tu-Wa-Zui"
(Charles Kynard organ, Rusty Bryant tenor, Virgil Jones trumpet, Melvin
Sparks guitar, Jimmy Lewis bass, Idris Muhammad & Bernard Purdie
drums) Reelin may be Kynards most well known release, probably is my
favorite or up there with "Soul Brotherhood", & "Your Mama Don't
Dance" but the reality is Kynard NEVER released a klunker- Reelin has a
unique sound partly due to the up-front Fender bass driving by Carol
Kaye. Having electric bass always adds a different punch that pedal
organists can lack. The one standard on "Wa Tu Wa Zui" where Kynard does
a simply killer job is George Harrisons "Something", which may be
finest track on the record. Bernard Purdie takes the drum chair and
pushes the whole band to tear and Kynard has never played better.This a
must hear piece of B-3 heaven, wall shaking or subtlity I find Kynard
always keeping my interest with variety.
Οι Kashmir συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη το 1993 και αποτελούνταν από
τους Κώστα Καρυωτάκη (drums), Γιώργο Τσοπάνογλου (φωνή, φυσαρμόνικα),
Κωστή Σωτηρόπουλο (κιθάρες), Αχιλλέα Αναστασόπουλο (τρομπέτα), Στέργιο
Γιάννου (μπάσο), Στέφανο Λαζαρίνο (σαξόφωνο, πλήκτρα) και Δημήτρη
Μπαρλαγιάννη (τρομπόνι). Στα χρόνια της παρουσίας τους μεταβάλλονται
συνέχεια, δοκιμάζοντας μουσικά στιλ και χρησιμοποιώντας το μουσικό ύφος
ως πρόφαση για να πάνε παρακάτω. Rock, R&B, soul, funk και disco
στοιχεία, όλα μαζί, σε προσεκτικές δόσεις, στην υπηρεσία του ελληνικού
στίχου, επίσημα από το 2000, όταν ηχογραφούν και το πρώτο free CD που
"έκοψαν" σε ανεξάρτητη παραγωγή με την συνεργασία αλυσίδας καταστημάτων ειδών ομορφιάς "Body Shop" όπου μοιραζόταν με αγορά προϊόντων άνω των 10.000 δρχ . Πέρα από τις προσωπικές εμφανίσεις που
έχουν κατά καιρούς πραγματοποιήσει σε club και μουσικές σκηνές στη
Θεσσαλονίκη και αλλού, τους βρίσκουμε στον πρώτο πανευρωπαϊκό
διαγωνισμό European Rock Prize (Αθήνα 97), σε συναυλίες ως support group
(Dr. Feelgood-Θεσσαλονίκη ΄98, James Brown-Θεσσαλονίκη, Αθήνα ΄99) και
στο ΓΑΙΑ festival του Μύλου.
Με την διάλυση των
Kashmir ο κάθε μουσικός ασχολήθηκε με άλλες
μπάντες και με διαφορετικά μουσικά
είδη.Ο Αχιλλέας Αναστασόπουλος εμφανίζεται κάποια
στιγμή να περιοδεύει
με τους Dandy Warhols ενώ o Στέφανος Λαζαρίνος
εδώ και αρκετά χρονια είναι με τους
Επισκέπτες και τον Γιάννη Αγγελακα.
Ο τιτλος των κομματιων δεν ειναι σωστος και αυτο γιατι οι Kasmir δεν περιεχουν τους τιτλους των τραδουδιων στα οπισθοφυλλα των δυο cd's τους.
All the freaky, funky Serge Gainsbourg
you could ever want -- served up in a single set! The package pulls
together some of the grooviest tracks by Serge from a host of late 60s
and early 70s albums -- including some of his super-rare French
soundtrack work -- from movies that include Le Pacha, Anna, Ce Sacre
Grand-Pere, Cannabis, and Manon 70! The double-length set is overflowing
with great grooves -- tracks done with that subtly funky style that
Serge cooked up with arrangers Michel Colombier and Jean-Claude Vannier,
all topped with that breathy, nearly-spoken style that made Gainsbourg
so great back in the day. A few of the most break-heavy cuts are even
presented with special bonus beats". by Dusty Groove
Taste :
Serge Gainsbourg - Je n'avais pas qu'un seul mot a lui dire
All the best Minnie Riperton tracks on one set – a beautiful
double-length package of tunes, hand-picked because of their lasting
importance to Minnie's fans in recent generations! The tracks on the
set span the gamut of Minnie's recording career, and have a focus on the
kinds of righteous and cosmically-grooving tracks that Minnie could do
better than anyone else.
On her last album of the '60s, Shaw proved that she was hipper than a lot of people would have suspected. Moving away from the usual light pop and MOR, she chose a set of covers heavy on material by the likes of Bob Dylan, the Lovin' Spoonful, the Rolling Stones ("Sympathy for the Devil"!), Led Zeppelin's "Your Time Is Gonna Come" (double exclamation point!), Donovan, Dr. John, and the Bee Gees. Which doesn't mean it's a great album. It's thoughtfully arranged and energetically delivered, but Shaw's slight, wispy voice is as ill-suited for some of the material as a nun is for the mosh pit. Hearing her attempt even the slightest hint of funky menace, as on "Sympathy for the Devil" and Dr. John's "Mama Roux," is apt to induce snickers, however heartfelt the endeavor might have been. On the other hand, there's a nifty, slinky, jazzy cover of the Beatles' "Love Me Do," and her version of the Spoonful's "Coconut Grove" is also good.
P.s The 2004 CD reissue on EMI adds two bonus tracks: a cover of Paul McCartney's "Junk"" and "Frank Mills" from Hair.
Wunderlich played the Hammond organ during the first half of his career,
and later switched to Wersi organs and Moog synthesizers with which he
created his own unique electronic sound. He was open to different music
styles and played classical, operetta, Broadway musical, as well as
popular music. He sold more than 20 million records all over the world
and received 13 golden albums as well as one golden cassette. He has
something of a cult following, and pops up from time to time in the
playlists of contemporary DJs. Here he's playing the international hit "Summertime" which has been used as a sample by many djs & producers.
O James Ramey, γνωστός και ως Baby Huey (όνομα παρμένο από το γνωστό cartoon της Paramount), υπήρξε ένας από τους καλλιτέχνες που επηρρέασαν όσο λίγοι την hip-hop μουσική. Γεννημένος στο Σικάγο στις 17 Αυγούστου του 1944, από νωρίς έδειξε δείγματα της προικισμένης από το Θεό φωνής του, με την συμμετοχή του σε εκκλησιαστικές κυρίως χορωδίες, μέχρι και τα 19 του χρόνια οπότε και αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική, συμμετέχοντας σαν τραγουδιστής σε διάφορες τοπικές μπάντες, με πρώτο σταθμό του τους Vets, μια σχολική μπάντα με την οποία έφτασε πολύ κοντα σε δισκογραφικό συμβόλαιο.
Εξαιτίας μιας ορμονικής διαταραχής ο Ramey ήταν πάντα σωματώδης, με το βάρος του να ξεπερνά τα 160 κιλά. Αν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πέσει θύμα πειραγμάτων και επιθέσεων στα σχολικά του χρόνια, ο ίδιος φρόντισε να το αντιμετωπίσει με χιούμορ, και όταν άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι υιοθέτησε το ψευδώνυμο Baby Huey, από την γιγαντιαία πάπια cartoon της Paramount Pictures. Η φωνή του ποτέ δεν περνούσε απαρατήρητη και έτσι το 1962 τον πλησίασαν ο πολυοργανίστας Melvyn Jones και ο κιθαρίστας Johnny Ross με σκοπό να τον εντάξουν στην μπάντα που θα δημιουργούσαν. Ένα χρόνο αργότερα οι Baby Huey & The Babysitters είναι γεγονός και μέσα σε μόλις τρία χρόνια (1964-1966) καταφέρνουν να γίνουν γνωστοί σε όλη την Αμερική κυκλοφορώντας 5 εξαιρετικά singles.
To ρεύμα της εποχής τους επηρρέασε σημαντικά και έτσι το 1968 κάνουν στροφή στον ήχο τους και μετατρέπονται σ' ένα μουσικό σχήμα ψυχεδελικής soul. Κάπου εκεί αρχίζει και το ταξίδι του Huey στον κόσμο της ηρωίνης και τον ψυχοτρόπων ουσιών, που έκανε το πρόβλημα των κιλών του ακόμα εντονότερο (λίγο πριν τον θανατο του έφτασε στο σημείο να ζυγίζει 180 κιλά), αλλά και την συνεργασία του με τους υπόλοιπους στην μπάντα αρκετά προβληματική.
Το 1969 ο μάνατζερ τους Marv Heiman κανονίζει audition για την μπάντα για λογαριασμό της Curtom Records, με τον υπεύθυνο της Donny Hathaway να εντυπωσιάζεται τόσο πολύ από την ερμηνεία του Huey, που έφτασε στο σημείο να καλέσει τον πολύ για την εποχή Curtis Mayfield να τον ακούσει. Ο Μayfield εντυπωσιάζεται και προτείνει στον Huey, αλλά όχι και στην μπάντα του, την ηχογράφηση ενός άλμπουμ.
Το 1970 ξεκινούν οι ηχογραφήσεις του Living Legend, αρχικά με τα μέλη των Babysitters να συμμετέχουν κανονικά στα recording sessions. Το άλμπουμ περιέχει αρκετές συνθέσεις του ίδιου του Mayfield, μια εξαιρετική διασκευή στο "A Change Is Gonna Come" του Sam Cooke, αλλά και δύο συνθέσεις του Huey από τα πρώτα χρόνια ενασχόλησης του με την μουσική. Παρά το γεγονός ότι ο Huey εισάγεται σε κλινική αποτοξίνωσης, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με το ποτό και τις ουσίες τον οδηγούν σε οριστική ρήξη με τους Babysitters, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα τη συνέχιση των ηχογραφήσεων με session μουσικούς που ανήκαν στο δυναμικό της Curtom Records.
Λίγες εβδομάδες πριν την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, και πιο συγκεκριμένα στις 28 Οκτωβρίου του 1970, ο James Ramey βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο κάποιου Motel στο Σικάγο. Αιτία θανάτου μια καρδιακή προσβολή σχετιζόμενη με υπερβολική δόση ναρκωτικών. Η ολοκλήρωση και κυκλοφορία του άλμπουμ του μένει μετέωρη. Με απόφαση του Mayfield αλλά και του μάνατζερ του Ramey, στα ήδη ηχογραφημένα τραγούδια προστίθενται και κάποια intrumental tracks και έτσι συγκεντρώνεται ο απαραίτητος αριθμός τραγουδιών για την κυκλοφορία. Δυστυχώς εκτός άλμπουμ μένουν demo ηχογραφήσεις και μελλοντικά singles, όπως τα "Beg Me", "Monkey Man", "Messin' with the Kid" και "Just Being Careful".
Το Living Legend βγαίνει στην αγορά στις 9 Φεβρουαρίου του 1971 και παρά τις μεγάλες προσδοκίες οι πωλήσεις που σημειώνει είναι πολύ χαμηλές. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 ο δίσκος παραμένει αγνοημένος. Είναι η εποχή που διάφοροι hip-hop παραγωγοί αρχίζουν να χρησιμοποιούν samples από τραγούδια του Huey όπως τα "Hard Times", "Listen to Me", και "Mighty Mighty Children" ενώ ο ίδιος χαρακτηρίζεται σαν ένας από τους πλέον επιδραστικούς στιχουργούς του ghetto. Στα μέσα πλέον της δεκαετίας του '90 το Living Legend έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου με τους μουσικοκριτικούς να το χαρακτηρίζουν άλμπουμ σταθμό για τον ψυχεδελικό funk/soul ήχο, ενώ άλλοι το χαρακτηρίζουν σαν την απαρχή του hip-hop.Αναδημοσιευση απο ΣΥΤΑ.
