Batshit crazy funk from Egypt. This banger will make your neck hurt!
Magdy el Hossainy is an egyptian keyboardist who played with Abdel
Halim Hafez and Om Kalthoum. Music de Carnaval is a crazy psychedelic
funk track blended with oriental rhythms & arabic influences. This
tune was recorded in 1972 during a one shot jam session in Cairo.. B
side is a re-drum version by Steven J (half of Creative Swing Alliance)
who added a heavy beat on the track that will for sure please the
wordlwide B-Boys & headstrong funk dj’s..
Αθήνα , Λονδίνο , Τζαμάικα και ξανά Λονδίνο και ξανά Ελλάδα και ξανά επιστροφή στο Λονδίνο ,στούντιο, μπάντες, jam με τον Bob Marley τον Phil Lynott τον Grary Moore τον Rory Gallagher ηχογραφήσεις με τους 10cc παντρεμένος με την Μαρία Βασιλείου (τη γνωστή Ευδοκία) και κουμπάρο τον Robert Wyatt….
Μια απίθανη ιστορία του Σωτήρη Κοματσιούλη που ξεκάνει το 1955 στη Καστοριά φτάνοντας σήμερα στην Αθήνα 61 χρόνια μετά.
Ήταν 1967 12 χρονών όταν κατέβηκε στη Λάρισα. Εκεί ζούσαν οι γονείς του. Ο πατέρας του είχε γουναράδικο. Έχοντας κάπου να μείνει άρχισε να ψάχνει παιδιά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να στήσει μπάντα. Βρήκε κάτι μουσικούς που έπαιζαν στη φιλαρμονική της πόλης.
Οι Lovers, το πρώτο συγκρότημα του Σωτήρη Κοματσιούλη είναι γεγονός . Έτσι με τους με τους Βαγγέλη Μηνά (πλήκτρα-τρομπέτα ), Χρήστο Αυγερινό (μπάσο-σαξόφωνο), που είχε το ψευδώνυμο «Βοσκόπουλος», Τάκη Μαριέτο (τενόρο σαξόφωνο), Σάκη Βασιλείου (κιθάρα), που μετά τον αντικατέστησε ο Παναγιώτης Οικονομίδης, Λάκη Κορδέλα (μπάσο-κιθάρα), που αργότερα τον αντικατέστησε ο Πέτρος Μέλιος, Στέφανο Ναούμ (τύμπανα),που μετά τον αντικατέστησε ο Τόλης Πιπεράς και αργότερα ο Γιώργος Μηνάς και, τέλος, ο Φόρης Σαμπάνης (τρομπέτα) ξεκινούν τις πρόβες και παράλληλα κλείνουν κάποιες εμφανίσεις σε διάφορα μικρά clubs μέχρι και στο μεγάλο nightclub «Αλκαζάρ» όπου εκείνη την περίοδο το είχε αναλάβει ο Τάκης Μπάμπαρης.
Έπαιζαν από Rocky Roberts, Otis Redding, James Brown μέχρι Animals, Rolling Stones, Jimi Hendrix και τραγούδια του Σωτήρη.
Το 1968 κερδίζει 150.000 δραχμές στο λαχείο όπου με τους Lovers παίρνουν το πρώτο τρένο για την Αθήνα. Ήθελαν να ηχογραφήσουν. Έκλεισαν ένα studio κάπου στην οδό Καραγιώργη Σερβίας. Σε εκείνη την ηχογράφηση, κάποια από τα μέλη των Lovers δεν ήρθαν στην Αθήνα λόγω προσωπικών κωλυμάτων κι έτσι στα πλήκτρα επιστρατεύεται ο Σούλης Κουερίνης, (σ.σ οργανίστας των Sover Group) Στέφανος Ναούμ (ντραμς), Σάκης Βασιλείου (κιθάρα), Βαγγέλης Μηνάς (τρομπέτα).
Αν και η Νina Records (σ.σ αποκλειστική αντιπρόσωπος της Decca εκείνη την εποχή) είχε πληρώσει το studio, ο ιδιοκτήτης της είχε κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με τα back-vocals των κομματιών. Οι Lovers επέμεναν ότι: «Είναι καλά». Και όταν οι πρόσκαιρες διαφωνίες ξεπεράστηκαν, ο ιδιοκτήτης ζήτα χρήματα για να κυκλοφορήσει τη δουλειά τους. Υπήρχαν τα χρήματα του λαχείου ,όμως για ηθικούς λόγους δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Κόπηκαν δυο 45αρια (test press) από εκείνη την ηχογράφηση.
48 χρόνια μετά και αφού έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου ο Σωτήρης Κοματσιούλης με την βοήθεια του Θανάση Ξανθάκη βρίσκει τα δύο test-press 45αρια. Ήταν στη κατοχή των Χριστόφορου (σ.σ συλλέκτης) και Βασίλη Τζόμαλο (σ.σ συλλέκτης). Με αυτά τα δυο 45αρια σχεδόν αμέσως ξεκινούν οι κουβέντες για επίσημη κυκλοφορία των κομματιών. Αρχικά ήταν να γίνει μια απομαγνητοφώνηση των τραγουδιών απ τα δισκάκια και να κυκλοφορήσουν σε 45αρι. Σίγουρα η ποιότητα δίχως την σωστή επεξεργασία δεν θα ήταν αυτή που θα μπορούσε να ικανοποιήσει ακροατή και δημιουργό.
Η Ιστορία του Σωτήρη Κοματσιούλη όμως τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στον κόσμο μέσα από δημοσιεύσεις σε blogs , Fanzine, ιντερνετικά περιοδικά και εβδομαδιαίο τύπο. Διαβάζοντας κάποιες δημοσιεύσεις ο Σεραφείμ Αναστασιάδης (σ.σ συλεκτης λαικων δισκων) έρχεται σε επικοινωνία με τον Σωτήρη Κοματσιούλη.
Ο Σεραφείμ Αναστασιάδης ήταν ο μοναδικός κάτοχος της μπομπίνας. Το ενδιαφέρων των εγχώριων δισκογραφικών εταιριών για τον ποιος θα αναλάβει την κυκλοφορία των τεσσάρων χαμένων τραγουδιών του Σωτήρη Κοματσιούλη και των Lovers από μεγάλο γίνετε ακόμα μεγαλύτερο.
Τελικά αναλαμβάνει η νεοσύστατη εταιρία του Λάμπρου Παπαλάμπρου (Mr. Genie Records). Αγοράζει την μπομπίνα και από κει στέλνετε για απομαγνητοφώνηση και επεξεργασία στο στούντιο RTI της Καλιφόρνιας. Το artwork επιμελείται Νίκος Παπαχρηστος κάτω απ την επίβλεψη του Λαμπρού Παπαλαμπρου.
Η καλοσύνη η απλότητα και η αξία κάποια μέρα ανταμείβονται... Tωρα ήρθε η ώρα της δικαίωσης. Ο Σωτήρης Κοματσιούλης με τους Lovers προσθέτει ένα μικρό λιθαράκι που έλειπε από την ελληνική μουσική των 60s, με τα χαμένα τραγούδια του!
Τα τέσσερα μοναδικά κομμάτια του είναι γεγονός. Καλορίζικα
Grits and Soul album finds James Brown in serious Ray Charles mode, drawing inspiration from Charles' big band and organ playing. The results are pure James Brown, of course; his personality has always been too strong to allow any one influence to achieve top billing. Like Brother Ray, the band is razor sharp, no doubt from the endless one-nighters, and the strong hand of their leader.
The jazz backgrounds of most of the players are in evidence here, especially on their steady if unspectacular take of Lee Morgan's "Sidewinder." Where they really shine is on "Grits," a slow, throbbing, burbling blues that continually threatens to boil over before simmering down. Guitarist Les Buie's tasteful solo acts as a counterpoint to the wild organ solo by Alvin "Fats" Gonder. James Brown also plays organ on Grits and Soul, but this solo seems almost refined when compared to Brown's individualistic take on the instrument. This is a strong representation of the band, including many of the players soon to be name-checked during the "Soul Brother Number One" career phase who are present here, including Bernard Odum, Maceo Parker, and his brother Melvin. "Grits & Soul" was also a slick way for Brown to sidestep his contractual obligations with King Records, as there are no vocals on this release.
Taste :
James Brown At The Organ And His Orchestra - Who's Afraid Of Virginia Woolf
James Brown At The Organ And His Orchestra - Devil's Hideaway
1960s and 70s British dance bandleader from Portsmouth. His music
focused on uptempo arrangements of American soul songs, mod dancers and
poppy ballads, and at the time was categorised as 'Big Beat' (a form of
60s mod music not to be confused with the late 90s dance music of the
same name). Thoughout the 60s Hawkins' band had widespread residencies
at ballrooms in Portsmouth and around the country.
Hawkins and his Orchestra appeared in a sequence in the 1971 film
Get Carter, set in a night club where they were playing. They also had
numerous appearances on the BBC, broadcasting live on the radio for
'Swingalong'. and later featuring on television's 'Come Dancing'.
"Looking Back" was recording in the summer 1974 in Athens in a 4 channel studio.I arranged and produced it. To Nicos Despotides recording and mixng engineer, for his help and encouragement. I am deeply indebted. I also wish to thank Jim Poulikakos and Clive Hodgson for their valuable contribution.The cover layout and photos are by George Maniatis. The front cover painting by Dorl. Looking Back is deditated to noboby. From inlay liner notes.
