Η "Λαμδα Αλφα" δεν ηταν δισκογραφικη εταιρεια, απλα ηταν εταιρεια διαφημισεων
μαρκετινγ που κυκλοφορησε το εν λογω single τo 1968 για αμιγως διαφημιστικους
λογους. Eκεινη την εποχη το μοιραζε δωρεαν τα Χριστουγεννα για να
διαφηστει η ιδια η εταιρεια.
Μαλιστα πανω στο label γραφει ''ο παρων δισκος δεν πωλειται''.
Κάθε χρόνο τα ίδια λέμε. Είναι αλήθεια πως η λίστα είναι κάτι δύσκολο. Ακόμα δυσκολότερο όταν έχεις να διαλέξεις τα 10 καλύτερα της χρόνιας όταν αυτά είναι περισσότερα από 10. Έτσι λοιπόν μέσα σε όλες αυτές τις κυκλοφορίες αποφάσισα για το 2015 να κάνω μια λίστα με 5 αγαπημένες επανακυκλοφορίες και 5 ελληνικές που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Έτσι λοιπόν έχουμε και λέμε ….
1 Piero Umiliani – Il Corpo
Ένα από τα καλύτερα soundtrack που έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του '70 ο μεγάλος Ιταλός συνθέτης Piero Umiliani.
2 Carrie Cleveland – Looking Up
“Love Will Set You Free” λέει η Carrie Cleveland. Ηχογραφημένος ο δίσκος στα τέλη της δεκαετίας του 70 . Μαύρη μουσική με ηλεκτρονικές ανταύγειες. Soulful disco με αρκετά pop στοιχεία. Κόσμημα.
3 Tony Iglio – Drugstore
Θα γελάσεις με τους τίτλους τραγουδιών όπως “Marijuana” “Hurrycane” “Drugstore” “Yellow Drops”. Σίγουρα όμως το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα ταιριάζει απόλυτα. Σαξόφωνο , φλάουτο , τρομπέτα, hammond , κιθάρα και όλα αυτά με αρκετές ψυχεδελικές πινελιές. Ένα από τα πιο σκοτεινά ιταλικά sound library .
4 Bappi Lahiri - Kasam Paida Karnewale Ki
“Kasam paida karnewale ki" είναι μια Ινδική ταινία του 1984. Κιθάρες, σιτάρ, τρομπέτες φοβερές μπασογραμμές είναι τα χαρακτηριστικά του. Το “Come Closer” ο υπερκόμματος. Φαντάζομαι ότι η Donna Summer θα σκότωνε για να χε πει το κομμάτι αυτό. Το ινδικό εργοστάσιο ονείρων είναι εδώ.
5 Fabio Fabor – Aquarium
Τον δίσκο δεν τον έχω ακόμα στα χέρια μου. Τον περιμένω μέσα στις επόμενες μέρες. Είναι σαφές όμως ότι πρόκειται για το άγιο δισκοπότηρο.
6 Momo Trio – Inati
Ελληνικό Jazz trio που να βγάζει βινύλιο σήμερα!? Και όμως. Το Inati είναι το επόμενο τους βήμα. Ο Δεύτερος δίσκος των Momo είναι τόσο καλός όσο και πρώτος τους. Βρες τους και αν δεις ότι κάπου παίζουν ζωντανά μην τους χάσεις.
7 Echo Train – Memento Mori
Αντιγράφω απ το δελτίο τύπου. Πάνω από την χώρα των τρελλών, ένα πουλί πετάει ελεύθερο. Ο Λύκος ο πιο δυνατός, σταματάει το κυνήγι για να ακούσει μια μελωδία, μέσα από το θρόισμα των φύλλων. Ο ήλιος δύει, απλώνοντας ένα γλυκό, ερυθρό χρώμα στους ορίζοντες. Ο Διόνυσος ξεχύνει ποταμούς κρασιού και έκστασης, ενώ η Αριάδνη ξετυλίγει τον μίτο της απόδρασης από τον αισθητό κόσμο. Φλάουτα μπλέκονται με τύμπανα που αναγγέλουν την άνοιξη. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να δει κανείς. Οι άνθρωποι ρωτάνε "γιατί; ποιος είναι εκεί έξω;" αλλά η απάντηση βρίσκεται μέσα τους και είναι τόσο όμορφη, όσο και σκοτεινή. Οι άγιοι σιωπούν και κοιτούν την μεγάλη φωτιά. Για μια στιγμή, επικρατεί απόλυτη ησυχία. Όλοι στοχάζονται το σκάνδαλο του σκοταδιού ενώ ο παράδεισος αρχίζει να απλώνει τις εκτυφλωτικές του ηλιαχτίδες.Το Τρένο της Ηχούς φτάνει. Οι Echo Train είναι ήδη στην καρδιά του δάσους. Εξαιρετικές ενορχηστρώσεις παράγωγη μελωδίες. Το μόνο που με χαλάει είναι ότι δεν έχει βγει σε βινύλιο. Κατά τα άλλα… Θερίζει.
8 The U.L.S – St
Πρόκειται για την πρώτη μπάντα του Σταμάτη Σπανουδάκη. Αν κάνεις ένα googlaρισμα θα δεις ότι η ιστορία για το ακυκλοφόρητο EP single του συγκροτήματος 1966 είχε φτάσει στα όρια του αστικού θρύλου. Μαζί με τα 4 κομμάτια από το ακυκλοφόρητο single του συγκροτήματος βρέθηκαν σε μια πομπίνα στην Ελβετία και 3 ακόμη προγενέστερα του 1965. Η B-otherSide και ο Δημήτρης Βασιλειάδης πάντα θα μας εκπλήττει.
9 Dreamline – Here and Gone
Απ τους “South Of No North” τους “Metro Decay” τους “Not Metro Decay” στους “Parasagas” και μέσα απ αυτούς προκύπτουν οι Dreamline. Ηχογραφημένο το 1999 ως και το 2003 και για πολλά χρόνια στα ράφια του Γιώργου Κουλούρη (μπασίστας των South Of No North). Η εξέλιξη του dark-wave με στοιχεία progressive και ambient ήχων. Μια μπάντα που ποτέ δεν πρόκειται να δεις live γιατί απλά δεν υπήρξε ποτέ.
10 Antony Kein – Conception
Όχι δεν είναι δίσκος αλλά κομμάτι. Μια κιθάρα ένα πιάνο και ένα τσέλο. Θα γράψω αυτό που μου είπε μια φίλη όταν της έβαλα να ακούσει το “Conception”. – Φαντάσου ότι οδηγείς μια μηχανή κάπου στη Νορβηγία. Μπροστά σου αρχίζει να ανατέλλει ο ήλιος και στο καθρεφτάκι σου όταν κοιτάς,βλέπεις τον ήλιο που έχεις μπροστά σου να δύει. Περιμένω πως και πως την ολοκληρωμένη του δουλειά μέσα στο 2016.
Αυτό ήταν…. Υγεία αγάπη και μουσική να έχουμε στο τέρμα μέσα στο 2016.
First killer lp from the man! includes the heavy killer track " St louis
breakdown" "Comin down soul" and "On the Hill" sampled by Puff Daddy & The Family
feat. The Notorious B.I.G. & Jay-Z.
A stunning album from Orquesta Harlow – one of their wildest of the 60s,
and filled with delights! The record starts with this strange sound of
a train pulling into a station, then rolls into a massive boogaloo
groove that really sets the pace for the album – hitting hard with some
heavy percussion, and really pushing the group through a great blend of
English and Spanish language numbers! The whole thing's great – easily
one of the best by the group.
Τα χαμένα τραγούδια του Σωτηρη Κοματσιουλη & The Lovers απο το 1967
βρέθηκαν! 4 διαμάντια από τα 60s έρχονται για πρώτη φορά στο φως! H Mr.
Genie records βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσει ένα μικρό
δείγμα από το νέο 7'' Ε.P που θα κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του
2016 σε 150 (Limited edition of 150 copies) αντιτυπα!
Pete Terrace challenges Pete Rodriguez for the title of "King Of The
Boogaloo" in this live set recorded at Chez Jose in New York! The
album's got a few tracks that say boogaloo, but which aren't – but
that's still ok with us, because the bulk of the set is a hard grooving
batch of uptempo groovers that would make anyone proud – and the
record's easily one of Pete's best from the 60s!
Weird instrumental grooves from composer Sandro Brugnolini – played by a
small combo that almost has a sound library feel! We know Brugnolini
most from his soundtrack work, and this set's got a similar flair for
odd sounds and weird rhythms – played here by a group that features
organ, two guitars, bass, and drums – plus lots of unusual effects that
make the whole thing sound strange and trippy! The music is a weird
amalgam of funky jazz and soundtrack modes – familiar at points, but
really offbeat at others – with a few key groovers mixed with mellower,
more atmospheric numbers.
This album is legendary for many reasons; Tubby Hayes is playing on it,
the Mike Sammes Singers are the vocalists and the arrangements are
absolutely insane, moving from hard latin jazz, through occasional
swings and odd psych. Most of the hymns are hard to recognise until the
vocals kick in, so you can use the album as a musical guessing game.
Marvellous and totally unique.
With Flute to Boot (aka Afro-Jazziac), also emphasises the colorful percussion employed in a varied ranges of rhythms, enhanced by Machito’s powerful brass section. All the material here was written and arranged by the featured flutist, Herbie Mann. Not only is his talent as a flutist always evident, but throughout, his keen awareness of authenticity also marks this album as a unique jazz accomplishment. Along the way, Johnny Griffin on tenor and Curtis Fuller on trombone are given enough room to grace almost every piece with emotionally strong improvisations.
4 ημέρες αλληλεγγύης με περισσότερους απο 50 dj's απο
όλη την χώρα που αφιλοκερδώς θα παίξουν όλα τα είδη μουσικής που αγαπάς
για την "Κοινωνική Κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος" η οποία θα μαγειρεύει μαζί
μας...τι άλλο θές? Ελα μαζί μας να βοηθήσουμε όλοι ο καθένας με τον τρόπο του. Πίνοντας ένα καφέ μια μπύρα ή το κρασί και το ποτό σου συνεισφέρεις στον σκοπό μας..
Μια από τις μεγαλύτερες εγγλέζικες instro sextet που έχει να επιδείξει
η μουσική. Σχηματισμένοι στις αρχες των sixties στο Kent και με μέλη τουςMajor West (τενόρο), ΑΙ Holmes (βαρύτονο και
φλάουτο), Borrie Corneron (ηλεκτρικό πιάνο και όργανο), John St. John (κιθάρα),
Wes Hunter (μπάσο) και Tony Newman (τύμπανο). Στο βιογραφικό τους δεν θα
παραληφθούν συνοδείες σε concerts με ονόματα οπως αυτά των Brenda Lee, Cilia Black, Gene Vincent όπου ο τελευταίος ξετρελαμένος τουςπροτείνει vα τov
ακολουθήσουν. Η παραμονή μαζί του, για περίπου δύο χρόνια, τousανδρώνει μουσικά . Σημαντική η γνωριμία τους
με τους Beatles το 1962 στο Αμβούργο με αποτέλεσμα την ηχογράφηση κάποιων κομματιών των Beatles υπό τους χτύπους των τύμπανων του
Tony Newman κάνοντας τον Ringo Star να αναρωτιέται πότε τα είχε παίξει.
Παρά πολλες ειναι η διασκευές που συγκαταλέγονταιι
μεταξύ των τραγουδιών,παιγμένα σ' ένα beat classic tempo. Αξιζει να αναφερθεί η
διασκευή στο κομμάτι του Little Richard, "Ready Teddy” όπου και
εμφανίζονται μαζί στην κλασσική πια rocker ταινια "Don't Knock The Wall" με ονόματα οπως αυτά τωνThe
Animals, Jerry Lee Lewis κ.ά. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεις να ξεχωρίσεις
κάποιο από τα κομμάτια του δίσκου που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1964 κάτω οπό
την ετικέτα της EMI Columbia. Σίγουρα έχουν κερδίσει επάξία, μια θέσηπλάι στα καλύτερα instrumental combos σαν
αυτά των Booker Τ & TheΜG’s και The
Ventures.
One of the greatest soundtracks ever from the legendary Ennio Morricone –
a real standard-setting record that's one of the top choices we go to
again and again to illustrate the genius of his music! The score is a
fantastic mix of the two best sides of Morricone's work – the kind of
light, lilting melodies that are schooled in bossa, but turned loose on
their own devices – and the darker, more atonal passages that would come
to play more strongly during the 70s. The light wins over the darkness
in most of the record – especially the tracks that feature the sublime
wordless vocals of Edda Dell'Orso, which swell and fall with the
movement of the strings and keyboards.
Ξεκίνησε τις σπουδές του από το Ωδείο Αθηνών και εν συνεχεία από το 1957 μαθήτευσε στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Μονάχου δίπλα στους Καρλ Ορφ και Γκέντσμερ.[1]. Οι αρχικές του αναζητήσεις αφορούσαν στην ανανέωση του ηχοχρώματος και τις δομικές και ρυθμικές σχέσεις που βασίζονται σε αριθμητικές αναλογίες, τόσο με βάση τα δυτικά πρότυπα, όσο και με αναφορές στη δημοτική μας μουσική, κυρίως της ιδιαίτερης πατρίδας του. Συνέπεια αυτής της αναζήτησης ήταν η χρήση στα έργα του διαφόρων δημοτικών οργάνων (κρητική λύρα, σαντούρι, κ.ά.) ή αντίθετα η χρήση και μόνο της ηχητικότητάς τους χωρίς αυτά καθ' εαυτά τα όργανα.
Από τα γνωστότερα έργα του είναι: Αναρχία για κρουστά και ορχήστρα, Σενάριο για δύο αυτοσχέδιους τεχνοκρίτες για ενόργανο σύνολο, ταινία και σκηνική δράση, Παραστάσεις για φλάουτο, φωνή και σκηνική δράση, Μουσική για τέσσερεις πρωταγωνιστές, Κασσάνδρα, Ερωτόκριτος, μουσική για τον Πλούτο του Αριστοφάνη, Τριττύς, Τετρακτύς, Εγκώμιο στο Ν. Σκαλκώτα και πρόσφατα, η σύγχρονη όπερα Οδύσσεια (βασισμένη στο ομώνυμο έπος του Νίκου Καζαντζάκη.
Έγραψε μουσική για τον ελληνικό κινηματογράφο, όπως: Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η νεράιδα και το παλικάρι, Η αρχόντισσα και ο αλήτης (όλες του Ντίνου Δημόπουλου), Λούφα και παραλλαγή, Άρπα-κόλλα, Βίος και Πολιτεία (του Νίκου Περάκη), Η λεωφόρος του μίσους (του Νίκου Φώσκολου) και πολλά άλλα. Τον Απρίλιο 1997 παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το τρίπρακτο λυρικό έργο του «Όπερα των σκιών» (εμπνευσμένο από το θέατρο σκιών) σε λιμπρέτο του Νάσου Θεοφίλου. Εδώ ένα απ τα ωραιότερα του soundtrack. H "Μια Ιταλίδα απ την Κυψέλη" με την εξαιρετική αλλά και χαρακτηριστική του λαϊκό-bossa nova "Σκληρό μου Αγόρι" σε στίχους Ντίνου Δημόπουλου.
Είναι γνωστό πως πολλές ελληνικές ερωτικές ταινίες κατά την διάρκεια τις δεκαετίας του 60 και 70 έφευγαν απ την χώρα μας. Συνήθως οι ταινίες που θα παίζονταν στο εξωτερικό ήταν με άλλο τίτλο και με αλλαγμένα τα ονόματα των ηθοποιών καθώς επίσης περιλάμβαναν και σκληρές ερωτικές σκηνές. Αυτό γίνονταν γιατί δεν έπρεπε να εντοπίζονται από Έλληνες του εξωτερικού. Οι ίδιες ταινίες που θα προβάλλονταν στην Ελλάδα ήταν φυσικά με άλλο τίτλο και με κομμένες τις σκληρές ερωτικές σκηνές.
Κάπως έτσι συμβαίνει με αυτή την ταινία. Στην Ελλάδα ο τίτλος της ταινίας είναι “''Ερωτας δίχως σύνορα” ενώ στην Ιταλία πήγε με τον τίτλο “Lesbo”. Σε κάποια φόρουμ πριν χρόνια είχα διαβάσει ότι η Ιταλική version περιεχέι αρκετές σκληρές ερωτικές σκηνές. Δεν ξέρω... Στην Ιταλική version η παραγωγή ανήκε στην εταιρία Cineproduzioni Associate και διανομή είχε αναλάβει η Filmar, ενώ στην Ελληνική version τη παραγωγή είχε αναλάβει ο Καραγιάννης Καρατζόπουλος μαζί με τον James Paris, (σ.σ πραγματικό όνομα: Δημήτρης Παρασχάκης σπούδασε στην Σχολή Κινηματογράφου της 20th Century Fox χάρη στον οποίο η έννοια της υπερπαραγωγής έγινε γνωστή στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο ) σενάριο Πάνος Κοντέλης (σ.σ "Διωγμός" 1964 "Ο 13ος" το 1967 και άλλα) σκηνοθεσία Ερρίκος Ανδρέου (πάνω στον δίσκο αναφέρει σκηνοθεσία τον Edoardo Mulargia a.k.a Edward G. Muller στο IMDB και το σεναριο )με πρωταγωνιστές τους Κώστα Πρέκα (σ.σ ισως αυτος να ειναι ο Peter Howells στο IMDB) ,Γκιζέλα Ντάλι την Ιταλιδα Carla Romanelli τον Στέφανο Ρέπα? (σ.σ ισως αυτος ειναι ο Steven Tedd που αναγράφεται στην ιταλική αφισα) την Λια Μάλτα (σ.σ Μις Ελλάς 1968) και με μια έκτακτη συμμετοχή ο Γιάννης Βόγλης. Μπορεί αρκετοί να μην πιστεύουν πως υπάρχει μια δεύτερη version με σκληρές ερωτικές σκηνές έστω και εμβόλιμες.
Το 76 όμως συναντάμε τη Ντάλι πλάι στον Γιώργο Μούτσιο την Ντόρα Δούμα και τον Νίκο Κόκκινο (σ.σ ο γνωστός οπερατέρ) στην ταινία “Σεξ στο Νησί του έρωτα” τη σκληρή εκδοχή της ταινίας “Η σπηλιά της αμαρτίας” όπου μπορεί μεν για την γνησιότητα των σκληρών σκηνών της Γκιζέλα να εγείρονται έντονες αμφιβολίες, αλλά , αντίθετα δεν εγείρεται καμιά για τις ανάλογες σκηνές του Νίκου Κόκκινου.
Σίγουρα όμως η ταινία
Lesbo είχε προκαλέσει ενδιαφέρον γιατί
την συναντάμε και στο ιταλικό cinesex-περιοδικό της εποχής με σκηνές μέσα
απ την ταινία και με τους διαλόγους σε
λεζάντα.
Τη μουσική τώρα στην ελληνική version την υπογράφει κάποιος Μάριο Ματτέι!!! Επίσημα όμως το soundtrack ανήκει στους Francesco De Masi & Alessandro Alessandroni όπου και κυκλοφορισε το 1969 στην Ιταλική Cam. Και εκει είναι το ερώτημα, γιατί δεν αναφέρονται οι δημιουργοί τους soundtrack και αναφέρετε ο άγνωστος (για μένα τουλάχιστον) Μάριο Ματτέι? Ισως αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Ακόμα και στο cd της Beat Records Company που ειχε κυκλοφορήσει με περισσότερα μουσικά θέματα απ την ταινία δεν αναφέρει κάποιες πληροφορίες. Ο δίσκος όπως είπα κυκλοφόρησε το 1969. Πρόκειται για ένα Lp με δυο διαφορετικά soundtracks.
Στην πρώτη πλευρά περιεχέι το “Lesbo” των De Masi και Alessandroni και στην δεύτερη πλευρά το soundtrack από άλλη μια Ιταλική ερωτική ταινία “L´amore Questo Sconosciuto” του E.Winkel (σ.σ Coriolano Gori) με το οποίο θα επανέλθω προσεχώς.
Taste :
De Masi & Alessandro Alessandroni - Qualsiasi Cosa
De Masi & Alessandro Alessandroni - Sesso In Controluce
O Carlton Basco γεννήθηκε στη Λουιζιάνα
το 1944 και πέθανε στις αρχές του 2004. Tο
“Don't chain my soul” είχε κοπεί
στο δικό του στούντιο το 71 καθως και στη δική του
εταιρία «Freedom Records". Τα πρώτα αντίτυπα
που κυκλοφορήσαν ήταν λίγα και αυτό
οδήγησε μια ευπρόσδεκτη επανέκδοση
πριν από μερικά χρόνια στην ετικέτα
«Tramp" (αν κοιτάξετε τις δύο ετικέτες
είναι σχεδόν πανομοιότυπες, εκτός από
το όνομα).
Tο “Don't chain my
soul” είναι ένα βαρύ funk. Τα τύμπανα και
το Hammond οργιάζουν κάνοντας
το biggest dance floor destroyers. Πιθανώς ένα απ
τα καλύτερα funk 45's που ηχογράφησε ποτέ
λευκή μπάντα!!So turn up the volume and get ready
to boogie!!
It was recorded at Le Poste Parisien Studio in Paris on December 4 and 5, 1957. The album features the musical cues for the 1958 Louis Malle film Ascenseur pour l'Échafaud. Jean-Paul Rappeneau, a jazz fan and Malle's assistant at the time,
suggested asking Miles Davis to create the film's soundtrack - possibly
inspired by the Modern Jazz Quartet's recording for Roger Vadim's
Sait-on jamais (Does One Ever Know), released a few months earlier in
1957.
Davis was booked to perform at the Club Saint-Germain in Paris for November 1957. Rappeneau introduced him to Malle, and Davis agreed to record the music after attending a private screening. On December 4, he brought his four sidemen to the recording studio without having had them prepare anything. Davis only gave the musicians a few rudimentary harmonic sequences he had assembled in his hotel room, and, once the plot was explained, the band improvised without any precomposed theme, while edited loops of the musically relevant film sequences were projected in the background.
The soundtrack was not released on it's own in the USA but ten songs from this soundtrack was released as one side of the album Jazz Track which received a 1960 Grammy nomination for Best Jazz Performance, Solo or Small Group.
A masterpiece of exotica! Ritual Of The Savage is one of those
must-have albums from the 50s – a super-huge record upon its initial
release, and an album that pushed the genre of exotica far further than
most others at the time! Before this record, most attempts at exotica
were simple instrumental pop, colored with slight worldly
instrumentation – or too-dreamy recordings, putting over a sleepy
version of life on the islands. Enter Les Baxter, who had an amazing
ear for sounds, rhythms, and arrangements – one that was the first to
record this sort of music in a way that was sonically evocative, and
could stand on its own without other referents. Instrumentation is
often conventional, but used oddly here – and Baxter's original
compositions are all pretty darn great – playful without being goofy,
and nicely mixing Latin and Pacific rhythms at the bottom.
Ναι, υπήρχαν τέτοιες μπάντες στην
Ελλάδα. Τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν μεταξύ 1987 και 1990. Ανέκδοτο τρίτο
album των Jack Of All Trades. Ό,τι και να πω θα μεροληπτήσω.
Jack Of All Trades - Around and Away
Οι Universe217 πραγματοποίησαν το
δισκογραφικό τους ντεμπούτο το 2007 με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Μια
μπάντα που κινείται στον χώρο του doοm metal με αρκετά ψυχεδελικά
ξεσπάσματα. Η φωνάρα της Τάνιας αλλά και τα συμπαγή (άρτια τεχνικά)
παιξίματα της μπάντας είναι εντυπωσιακά. Το «Ministry» είναι ένα κομμάτι
που προμηνύει βαρυχειμωνιά ελπίζοντας σε κάποιες ηλιόλουστες μέρες.
Universe217 - Ministry
Για τους Porcupine Tree δεν χρειάζεται
να πω κάτι. Το «Deadwing» κυκλοφόρησε το 2005 και είναι απ” τους
τελευταίους τους δίσκους. Μέσα στις 15 versions ξεχωρίζουν αυτή με το
κόκκινο βινύλιο, που η αξία της ξεπερνά τα 1500 ευρώ, για να ακολουθήσει
αυτή με το μπλε βινύλιο όπου η τιμή του δίσκου φτάνει και τα 600 ευρώ.
Το «Lazarus» είναι το κομμάτι που ακούς μέσα στο αυτοκίνητό σου
πηγαίνοντας ταξίδι ενώ έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει.
Πρέπει καποια στιγμή η ιστορια μου να γραφτεί οπως πραγματικά ειναι. Μου ειπε ο Steve Gemos
(α.κ.α Σωτηρης Κοματσιουλης). Απ την Ελλάδα του 70 με τους Lovers τους
Καστορες στην Αγγλία με τον Robert Wyatt των Soft Machine στην Jamaica
με τον Bob Marley τους Third World και ξανα στην Αγγλία με τους 10cc τον
Gary Moore τον Phil Lynott τον Rory Gallagher ως την Ελλάδα το 2015 και
τον Mr Gieneman.
P.s Aφορμη για την συνεντευξη το καινουργιο 45αρι του Σωτηρη Κοματσιουλη στην Mr. Genie records του Λαμπρου
Παπαλαμπρου με παραγωγο τον JimDiamond.
-Η Τζαμάικα ήταν φανταστική. Ήταν 1977 όταν την επισκεφτήκαμε. Τις τρεις
πρώτες μέρες λιώναμε, μαζί με τον Πασχάλη, σε παραλίες τρώγοντας ψάρια
σε μπανανόφυλλα. Την τρίτη μέρα, αν θυμάμαι καλά, ζήτησε να μας δει ο
Marley.Η συνεχεια εδω....
P.s Aφορμη για την συνεντευξη το καινουργιο 45αρι του Σωτηρη Κοματσιουλη στην Mr. Genie records του Λαμπρου
Παπαλαμπρου με παραγωγο τον JimDiamond.
Ό κύκλος των δώδεκα
τραγουδιών τού δίσκου αυτού είναι
αποδεσμευμένος από τα μέχρι τώρα
μουσικοκοινωνικά μας πλέγματα και
δοσμένος σαν μια μετουσίωση της γνωστής
δομής. Έχει μια εσωτερική δύναμη, μια
ελεύθερη μουσική φόρμα και μια παράθεση
νέων μουσικών στοιχείων. Ένα διαφορετικό
βήμα σ εναν μεγάλο δίσκο,δώδεκα
καινούργια τραγούδια.Eιναι ή πληρέστερη
αξιοποίηση μιας νέας κινήσεως την οποίαν
θα θέλαμε να αυτό αξιολογήσουμε σαν μια
μουσική έκφραση απομακρυσμένη από την
ατμόσφαιρα της κουρασμένης επαναλήψεως.Όλη αυτή ή κίνηση ονομάζεται πρωτοπορία
με μια σοβαρή ενότητα απλού στίχου και
μελωδίας, Δέν μπορούμε να βρούμε ένα
στερεότυπο χαρακτηρισμό για το καινούργιο
αυτό κάτι.
Οταν παραμερίζουμε τα
συνηθισμένα μας μουσικά πλαίσια και
ξεφεύγουμε από όλη την παράδοση της
ελαφράς μας μουσικής για να δώσουμε ένα
νέο ύφος. Το πλατύ κοινό έχει πάντοτε
μια διστακτική γνώμη περιμένοντας τις
περαιτέρω εξελίξεις αυτής τής φόρμας.
Ενα τόλμημα λοιπόν για την Εταιρία
"ΜIΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ ΚΑΙ ΥΙΟΣ Α.Ε... και μια
απέραντη αισιοδοξία του καλλιτεχνικού
επιτελείου της.
Ή άφθαστη φωνητική τέχνη
της Λίτσας Σακελλαρίου ή οποία βρήκε
τόν ιδανικότερο τρόπο για να δείξει την
μεγάλη άξια της είναι ένα από τα μεγάλα
ατού τού δίσκου. Δίνει, με την απαιτουμένη
έκφραση ατά τραγούδια μία ξεχωριστή
πνοή. Επίσης ή ιδιότυπη φωνή τού Γιώργου
Γεωργιάδη είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο
του δίσκου αυτού.
Δώδεκα τραγούδια και
μια μικρή αναφορά στούς άμεσους
δημιουργούς τους: Ό Πέτρος Ζέρβας ένας
άφθαστος βιρτουόζος της κιθάρας και ό
Γιώργος Γεωργιάδης δυο αστήρευτες πηγές
μουσικών εμπνεύσεων έγραψαν τους στίχους
και τη μουσική επηρεασμένοι αποκλειστικά
και μόνον από προσωπικά βιώματά τους,
Δέν απομένει παρά μια μικρή επεξηγηματική
παρένθεση για τον τίτλο "ΔΩΔΕΚΑ
ΒΡΑΔΥΑ,, είναι ο σύντομος κύκλος μιας
ερωτικής ιστορίας με στιγμές ελπίδας
αγωνιάς ή ερημιάς. Δώδεκα βράδια για
ένα χωρισμό ή για μία παντοτινή συνάντηση.
Μιά μικρή αναδρομή στις δικές σας στιγμές
θα προσθέσει στον δίσκο τα απαραίτητα
στοιχειά για την απολαυστική σας ακρόαση. Απ τις σημειώσεις του δίσκου.
Μια από τις μεγαλύτερες εγγλέζικες instro sextet που έχει να επιδείξει
η μουσική. Σχηματισμένοι στις αρχες των sixties στο Kent και με μέλη τους Major West (τενόρο), ΑΙ Holmes (βαρύτονο και
φλάουτο), Borrie Corneron (ηλεκτρικό πιάνο και όργανο), John St. John (κιθάρα),
Wes Hunter (μπάσο) και Tony Newman (τύμπανο). Στο βιογραφικό τους δεν θα
παραληφθούν συνοδείες σε concerts με ονόματα οπως αυτά των Brenda Lee, Cilia Black, Gene Vincent όπου ο τελευταίος ξετρελαμένος τους προτείνει vα τov
ακολουθήσουν. Η παραμονή μαζί του, για περίπου δύο χρόνια, τous ανδρώνει μουσικά . Σημαντική η γνωριμία τους
με τους Beatles το 1962 στο Αμβούργο με αποτέλεσμα την ηχογράφηση κάποιων κομματιών των Beatles υπό τους χτύπους των τύμπανων του
Tony Newman κάνοντας τον Ringo Star να αναρωτιέται πότε τα είχε παίξει.
Τη μουσική τώρα στην ελληνική version την υπογράφει κάποιος Μάριο Ματτέι!!! Επίσημα όμως το soundtrack ανήκει στους Francesco De Masi & Alessandro Alessandroni όπου και κυκλοφορισε το 1969 στην Ιταλική Cam. Και εκει είναι το ερώτημα, γιατί δεν αναφέρονται οι δημιουργοί τους soundtrack και αναφέρετε ο άγνωστος (για μένα τουλάχιστον) Μάριο Ματτέι? Ισως αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. 
Ακόμα και στο cd της Beat Records Company που ειχε κυκλοφορήσει με περισσότερα μουσικά θέματα απ την ταινία δεν αναφέρει κάποιες πληροφορίες. Ο δίσκος όπως είπα κυκλοφόρησε το 1969. Πρόκειται για ένα Lp με δυο διαφορετικά soundtracks. 
It was recorded at Le Poste Parisien Studio in Paris on December 4 and 5, 1957. The album features the musical cues for the 1958 Louis Malle film Ascenseur pour l'Échafaud. Jean-Paul Rappeneau, a jazz fan and Malle's assistant at the time,
suggested asking Miles Davis to create the film's soundtrack - possibly
inspired by the Modern Jazz Quartet's recording for Roger Vadim's
Sait-on jamais (Does One Ever Know), released a few months earlier in
1957. 
Davis was booked to perform at the Club Saint-Germain in Paris for November 1957. Rappeneau introduced him to Malle, and Davis agreed to record the music after attending a private screening. On December 4, he brought his four sidemen to the recording studio without having had them prepare anything. Davis only gave the musicians a few rudimentary harmonic sequences he had assembled in his hotel room, and, once the plot was explained, the band improvised without any precomposed theme, while edited loops of the musically relevant film sequences were projected in the background.
