Ο Πριγκιπας των Λουλουδιων.

Αν γυρισετε μια μια τις σελιδες της rock ιστοριας και ψάξετε, θα δείτε πως ελάχιστοι καλλιτέχνες έτυχαν παγκόσμιας αναγνώρισης από την πρώτη κιόλας στιγμή που έκαναν την εμφάνιση τους. Το όνομα Donovan Leitch αναγράφηκε σε δίσκο το 1965 και από τότε έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς. Ο rock κόσμος έψαχνε μέσα στους στίχους του για απαντήσεις, αφοΰ δικαιωματικά θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους rock ποιητές. Ανήκει στη γενιά των "ρομαντικών των 60's", που κατόρθωσαν να κάνουν ρίμα τις παιδικές ονειρικές φαντασιώσεις, περνώντας συνειδητά μέσα στον παιδικό χώρο και μεταφέροντας τα μηνύματα από εκεί, στον αποκρουστικό ρεαλιστικό κόσμο των μεγάλων. Η ποίησή του, αν και χαρακτηρίστηκε "ψυχεδελική", "flower power", "εγκεφαλική", "αυστηρά πολιτικοποιημένη", "στρατευμένη", δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά, γιατί απλούστατα αναφερόταν σε βαθιές κοσμικές αλήθειες, σε έντονα κοινωνικοπολιτικά θέματα και σε συγχρόνους προβληματισμούς ταυτόχρονα, δίνοντας έμφαση πότε εδώ και πότε εκεί, ανάλογα με τις περιστάσεις. Ο Donovan  δεν έπαψε να παρεμβάλει τα ξωτικά και τις νεράιδες της φαντασίας του μέσα στις ταραγμένες στιχουργικά μέρες της πολιτικοποιημένης ποίησης που έγραφε στα μέσα των 60's όταν πρωτοξεκίνησε, ούτε σταμάτησε να πολιτικολογεί στις "πολύχρωμες ψυχεδελικές μέρες" του 1967 και 1968. 

Πάντοτε πειραματιζόταν με την πολιτική του συνείδηση, με τον ιδεαλισμό του και με τα όνειρά του. Ο "ποιητής Donovan" είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που χρειάζεται ειδική μελέτη. Ενας καλλιτέχνης με πολύ μπερδεμένη δισκογραφία, αφού οι δίσκοι του κυκλοφορούσαν με άλλους τίτλους σε Βρετανία και Αμερική και με διαφορετικά κομμάτια. Ως συνθέτης είναι το ίδιο αξιόλογος και αξεπέραστος. Ολοι τον έμαθαν από τα "Mellow Yellow", "Sunshine Superman", "Hurdy Gurdy Man  "Atlantis". Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πως ένα από τα πολυδιασκευα-σμένα τραγούδια του rock ο "Season Of The Witch" είναι δικό του. Η Marianne Faithfull έχει καταφύγει πολλές φορές στις ανθολογίες του. Αξιομνημόνευτη παραμένει η διασκευή της στο "Sunny Goodge Street”, όπως άλλωστε και της Judy Collins. Ο θρυλικός οργανίστας Wynder K. Frogg [γνωστότερος ως  Mick Weaver/ διάλεξε το "Sunshine Superman "για να ανοίξει το album του "Sunshine Superfrogg". Το "Mellow Yellow" δε διασκευάστηκε μόνο από rock καλλιτέχνες π.χ.Steve Hillage, Neil Young αλλά και από jazz , funk  π.χ.Herbie Hancock,Young Holt Unlimited. Ονόματα της κλάσης των Beatles,Jeff BeckDanny Thompson,Jack Bruce,Graham Nas,John Paul Jones κ.α έχουν πάρει μέρος στις ηχογραφήσεις του, ενώ  Jim Morrison κάποτε δήλωσε πως το "Epistle to Dippy”είναι ιδανικο “trip’ κομματι.

Οι φίλοι του και οι γνωριμίες του ανήκαν στην elit του rock συμπεριλαμβανομένων και αυτών των ίδιων των Beatles. Μαζί τους επισκέφθηκε τον Maharishi, δηλώνοντας ότι κοντά του βρήκαν πραγματική ηρεμία και εσωτερική ειρήνη. Αποκήρυξε τα παραισθησιογόνα και ασχολήθηκε με τον υπερβατικό διαλογισμό. Από το 1965 έως το 1967 οι οπαδοί του τον χαρακτήριζαν  σαν τον "βρετανό Dylan" και δεν είχαν άδικο. Ο Donovan ήταν φίλος του Dylan και της ,Joan Baez. Δίπλα σε κορυφαίους βρετανούς ηθοποιούς και διανοουμένους παρήλαυνε στα πολιτικά ράλι των ταραγμένων 60's και ήταν μόλις δεκαεννιά χρονών. Στο "Barabajagal” συνοδεύεται από το group του Jeff Beck, και ο Paul McCartney κάνει φωνητικά στο "Mellow Yellow". Ο Donovan ανταπέδωσε τη χάρη στους Beatles, παίρνοντας μέρος στο Yellow Submarine"χο οποίο συμπτωματικά ήταν στο Νο5 των charts τη βδομάδα που το δικό του "Sunshine Superman" ήταν Νο1. Δίδαξε στον Lenon δαχτυλισμούς της κιθάρας και το 1970 παντρεύτηκε τη Linda Lawrance η οποία είχε ήδη ένα γιο από το μακαρίτη Brian Jones των Stones. Και ενώ βρισκόταν στην κορυφή του βουνού και είχε όλο τον κόσμο δικό του, ξαφνικά έχασε τον έλεγχο της ζωής του και της μουσικής του. Εδωσε μία κλωτσιά και τα γκρέμισε όλα. Μονάχα μία λακωνική φράση του ως απάντηση: "Πολλοί σύγχρονοι μου και φίλοι μου έκαναν το ίδιο, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ίδιων των Beatles, τόσο ως group, όσο και ατομικά. Χρειαζόμασταν κάποια πίστωση χρόνου για να κάνουμε και κάποια άλλα πράγματα, όπως π.χ. να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε".

Ο Donovan γεννηθηκε στης 10 Μαιου του 1946 (κατ’αλλους 10 Φεβρουαρίου, ημερομηνία που αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο του πρώτον του album ) στο Maryhill, μία μικρή πόλη κοντά στη Γλασκώβη. Ανήκε σε μία εργατική οικογένεια και κανονικά θα 'πρεπε να ονομάζεται Philip αφού ολόκληρο το όνομά του είναι Donovan Philips Leitch και στη Σκοτία το δεύτερο συνθετικό αποτελεί το χριστιανικό κύριο όνομα. Το 1956, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα από τα προάστεια του Λονδίνου. Ηταν δεκαπέντε χρονών όταν αναγκάστηκε να παρατήσει το κολέγιο εξαιτίας των πενιχρών οικονομικών της φαμίλιας, κάτι που του βγήκε σε καλό αφού τότε έπιασε την κιθάρα. Για τα επόμενα χρόνια [μέχρι τις αρχές των 60’s] ,τριγυρνάει στην εξοχή παίζοντας σε μικρά επαρχιακά μπαρ, παρέα με ένα φίλο του που είχε το παράξενο όνομα Gypsy Dave  και κάνοντας ένα σωρό άλλες δουλειές. Το 1964 εγκαθίσταται οριστικά στα περίχωρα του Λονδίνου, στο St.Albans. Εμφανίζεται καθημερινά σε μία τοπική pub, το Cock, όπου εκεί έπαιζαν διάφορες blues μπάντες και τραγουδιστές της folk. Τότε γνωρίστηκε με την τραγουδίστρια Maddy Prior  [αργότερα στους Steeleye Span/ η οποία συχνά τον συνοδεύει. 

Φυσικά το St. Albans δεν έμεινε έξω από το ξέσπασμα του beat. Εδώ το μεγάλο όνομα ήταν οι Corps & Robberts του τραγουδιστή Dane Stephens που είχαν γνωρίσει επιτυχία διασκευάζοντας το "It’s All Over Now Baby Blue” του Dylan. Είχαν δύο managers, τους Geoff Stephens και Peter Eden. Ο πρώτος τούς έγραφε και τα κομμάτια. Ο Donovan είχε παίξει μερικές φορές ως support μαζί τους. Μια μέρα οι  managers τον πλησίασαν και του πρότειναν να τους ακολουθήσει στην Denmark Street  στο Λονδίνο, [σ.σ. Αυτή η οδός ήταν κάτι ανάλογο με την αμερικανική Tin Pan Alley. Ολες οι δισκογραφικές εταιρίες, τα γραφεία των ατζέντηδων και managers, οι εταιρίες δικαιωμάτων, οι ανεξάρτητοι παραγωγοί και συνθέτες, ήταν μαζεμένοι εκεί]. Σε ένα μεγάλο κτίριο της Denmark Street , στεγαζόταν η Southern Music , ένα παράρτημα της γιγαντιαίας εταιρίας δικαιωμάτων Peer International [που είχε ιδρύσει ο Ralph Peer, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους Carter Family και τον Jimmie Rogers]. Στο ισόγειο υπήρχε ένα studio. Εκεί, υπό την επίβλεψη του παράγωγου Terry Kennedy , ο Donovan ηχογραφεί ένα demo με δέκα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα “Codine” της Buffy Saint-Marie και " London Town"του Timi Hardin.

Ολα τα έπαιζε στους δρόμους δυο - τρία χρόνια πριν. Στο δοκιμαστικό δεν αποκαλύφθηκαν μόνο το ταλέντο του ή η εμπορικότητά του αλλά και οι ομοιότητες με ένα άλλο μεγάλο όνομα της folk που είχε αρχίσει να κλονίζει τον κόσμο. Τον Bob Dylan. Ηταν αρχές του 1965.0 Dylan ηχογραφούσε ήδη από το 1962. Στις ΗΠΑ έγινε γνωστός το 1963 και το 1964 το album “Freewheeli” 'πήγε Νο1 στην Αγγλία. Ο Donovan ανήκε στην ίδια ακριβώς folk οικογένεια με τον Dylan. Είχε όμοια εμφάνιση, με το καπέλο και τα μακριά κατσαρά μαλλιά του, και εξάλλου το "Catch The Wind” θύμιζε στον τίτλο το “Blowin’In The Wind”". Με μία μικρή διαφορά: Το πρώτο ήταν ένα απαλό ερωτικό τραγούδι ερμηνευμένο αισθησιακά, ενώ το δεύτερο ήταν επιθετικό, χωρίς ερμηνευτικούς φραγμούς. Ο Dylan δεν ήταν μαθημένος να διατηρεί τις ισορροπίες. Φυσικά ο Donovan  δεν ακουγόταν σαν τον Dylan και ούτε ποτέ επεδίωξε κάτι τέτοιο, άσχετα αν το marketing θέλησε να τον πλασάρει σαν "βρετανό Dylan". [σ. α Αυτός ο κακόγουστος χαρακτηρισμός προήλθε από τον παραγωγό της τηλεοπτικής εκπομπής "Ready Steady Go", Elkan Allen/.Στις 6 / 2 /1965 ο Donovan εμφανίστηκε ζωντανά στο τηλεοπτικό showΤραγούδησε, έπαιξε τα κομμάτια ζωντανά, όταν καταξιωμένα ονόματα του rock  προτιμούσαν το play back  γιατί δεν είχε βγάλει κανένα δίσκο ακόμα. Στην κιθάρα του ήταν γραμμένη η φράση "αυτό το μηχάνημα σκοτώνει ", επηρεασμένος από το ε ίδωλό του, τον Woodie Guthrie στην κιθάρα του οποίου αναγραφόταν το "αυτό το μηχάνημα σκοτώνει τους φασίστες". Υστερα έδωσε συνέντευξη στην Cathy McGowan και της μίλησε για τη ζωή του στους δρόμους. Τον προσκάλεσαν δύο ακόμα φορές στο "Ready Steady Go”. Στις 12 του ίδιου μήνα, η εφημερίδα New Musical Express δημοσίευσε ότι ο Donovan είχε υπογράψει στη Pye. Ο ίδιος δεν είχε ιδέα για κάτι τέτοιο. Ολα είχαν κανονιστεί από τη Southern Music, που είχε πουλήσει τις ταινίες στην Ργe. Η ίδια εταιρία, αυτήν τη φορά εν γνώσει του Donovan, ήρθε σε επαφή με μία μικρή ανεξάρτητη εταιρία του Nashville, τη Hickory, προκειμένου μέσω αυτής να κυκλοφορήσουν οι δίσκοι του στις ΗΠΑ. Τη Hickory είχε ιδρύσει το 1957 ο Roy Acuff και παρήγαγε μονάχα δίσκους country. Αυτές οι συμφωνίες δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στον καλλιτέχνη, όπως θα δούμε παρακάτω, και ευθύνονται για το χάος που επικρατεί στη δισκογραφία του. Αφού ξεμπέρδεψε τελικά με τις νομικές διαδικασίες των συμβολαίων, στα studio της Southern  άρχισε να ηχογραφεί πάλι κάποια κομμάτια. Η Ργe διάλεξε δύο από αυτά, φυσικά το "Catch The Wind " [διαφορετική εκτέλεση από αυτή του demo ]και το “Why Do You Treat Me Like You Do"ως πρώτο single. Ο δίσκος χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση, πήγε κατευθείαν στο Νο4 και πούλησε πάνω από διακόσιες χιλιάδες αντίτυπα.

Βλέποντας αυτήν την τεράστια επιτυχία, οι εταιριάρχες σκέφτηκαν να δημιουργήσουν μία διαφορετική εικόνα για τον καλλιτέχνη, πλαστή και έξω από κάθε πραγματικότητα. Ο Donovan  έπρεπε να πλασαριστεί σαν ένα λιγότερο επαναστατικό ριζοσπαστικό και περισσότερο αποδεκτό από το κοινό, αντίγραφο του Dylan.

Μπορει το "Catch The Wind " να ηταν κοντα  στο στυλ του Βob, ενέκλειε όμως τόσο αισθησιασμό, που ποτέ ο Dylan δε θα επέτρεπε στον εαυτό του να ακουστεί έτσι. Ολες αυτές οι αντιπαραβολές που σχεδίαζαν οι εταιρίες, δημιούργησαν μία κόντρα μεταξύ των δύο καλλιτεχνών, χωρίς οι ίδιοι να ξέρουν το λόγο. Ο Donovan  γνώριζε τον Βob. Ο δεύτερος όμως τον αγνοούσε. Μια μέρα διάβασε στις μουσικές εφημερίδες για κάποιο βρετανό τροβαδούρο που σημειώνει ξαφνικά τεράστια επιτυχία και οι εταιρίες τον αναδεικνύουν ως αντικαταστάτη του. Η κόντρα αυτή υπέβοσκε ακόμα, όταν ο Dylan πήγε στην Αγγλία για μία περιοδεία, συνοδευόμενος από το σκηνοθέτη D.A.Pennebaker  για το γύρισμα του ντοκιμαντέρ "Don’t Look Back". Στο film ο Donovan είχε μία έκτακτη εμφάνιση, ερμηνεύοντας το “To Sing For You”.Τότε ο Βob, που τον άκουγε για πρώτη φορά, σχολίασε: 'Έϊ! Αυτός είναι πράγματι καλός". Ο πάγος έλιωσε. Οι καλλιτέχνες είχαν έρθει κοντά. Τελικά διαπίστωσαν ότι κανείς από τους δύο δεν κινδύνευε από τον άλλον.

Εν τω μεταξύ το "Catch The Wind" κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ ανεβαίνοντας στο Νο30, την ίδια στιγμή που η Ργe έβγαζε το δεύτερο single του "Colours"/"To Sing For You" που σκαρφάλωσε επίσης στο Νο4 του βρετανικού Top 10.

Φυσικά είχε φτάσει η στιγμή για το πρώτο του album. Είχε τίτλο "What’s Bin Did And What’s Bin Hid”" και πάλι παραγωγός ήταν ο Kennedy. Ο φίλος του, Gypsy Dave, έπαιζε kazoo και στα drums  καθόταν ο Skip Alan [των Pretty Things]. Ηταν ένα θαυμάσιο δείγμα της βρετανικής folk και δίκαια ανέβηκε στο Νο3. Στις ΗΠΑ, ο δίσκος είχε τίτλο "Catch The Wind" και έφτασε μέχρι το Νο 30. Από τις δώδεκα συνθέσεις, εφτά ήταν δικές του [μεταξύ των οποίων τα διαμάντια "Josie", "Catch The Wind "”To Sing For You"], ενώ διασκεύασε με το δικό του τρόπο το παιδικό τραγούδι του Woodie Guthrie “Car Car" και θέλοντας να αναδείξει το φίλο του, Micky Softley, με τον οποίο μοιραζόταν την ίδια αγάπη για τους Woodie Guthrie , Bob Dylan κλπ., τα τραγούδια διαμαρτυρίας, τον ίδιο manager, διάλεξε το δικό του "Goldwatch Blues".

Για να προωθήσει το δίσκο, ταξιδεύει στην Αμερική για την πρώτη μεγάλη του περιοδεία. Εμφανίζεται στο τηλεοπτικό  show του Pete Seeger μαζί με τονBlind Gary Davis, που οι θεατές του ήταν οι φανατικοί της folk και όχι μόνο. Τον ζήτησαν όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά pop και rock shows. Μάλιστα διεκπεραίωσε όλες αυτές τις υποχρεώσεις και βρήκε χρόνο να συμμετάσχει στο θρυλικό Folk Festival  του Newport στο τέλος του Ιουλίου. Στο κοινό τον,παρουσίασε η Joan Baez. Ηταν εκείνο το περιβόητο festival  του 1965, όπου ο Dylan έπαιξε για πρώτη φορά συνοδευόμενος από ηλεκτρική μπάντα και αποδοκιμάστηκε. Ο Βob ύστερα πλησίασε τον πρόεδρο της CBS,Clive Davis που ήταν παρών, και τον παρότρυνε να "κλείσει" οπωσδήποτε τον Donovan  στην εταιρία. Αυτός πείστηκε από την άψογη εμφάνιση και από τους σπουδαίους στίχους του τροβαδούρου και έστειλε αμέσως τον υπεύθυνο ρεπερτορίου που ήταν ο μεγάλος Ιοηη Ηβπιιιιοηά. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν πολύ και η CBS κέρδισε το μεγάλο αυτό ταλέντο.

Εν τω μεταξυ η Pye βγαζει στην αγορα τον Αυγουστο εινα Ep με τέσσερα αντιπολεμικά τραγούδια του Donovan- "Universal Soldier", "War Drags On", "Ballad Of A Crystal Man”,”Do You Hear Me Now”. Εδώ ο καλλιτέχνης αντιτίθεται φανερά στον πόλεμο του Vietnam, ίσως φανερότερα από ότι ο Dylan, και δίνει ένα μάθημα σε αυτούς που τον θεωρούσαν ακόμα "φτηνή απομίμηση του Βοb". Το "Universal Soldier" ήταν σύνθεση της Buffy Saint Marie και η Hickory το κυκλοφόρησε ως single στις ΗΠΑ με το "Do You Hear Me Now" στην άλλη πλευρά. Το EP πήγε Νο1 στην Βρετανία και έμεινε εκεί για οχτώ βδομάδες.

Τον Οκτώβριο η Pye τον πίεσε για το δεύτερο album του που είχε τίτλο “Fairy Tale". Ηταν μία μάλλον βιαστική απόφαση που κόστισε στον καλλιτέχνη. Θέλοντας να απαγκιστρωθεί από τις συγκρίσεις με τον Dylan, διατηρεί τη βασική folk δομή στα κομμάτια του, αλλά δημιουργεί μία πιο συμπυκνωμένη φόρμα, πιο εγκεφαλική θα λέγαμε. Εκτός από το παραδοσιακό "Candy Man", μία ακόμα διασκευή στο "The Little Tin Soldier”  του John Phillips όλα τα υπόλοιπα τραγούδια είναι δικά του. Και εδώ έχουμε μερικά αξιοθαύμαστα δείγματα ονειρικής folk, που δυστυχώς το κοινό απέρριψε. Ανωριμότητα; Λάθος της εταιρίας; Τι από όλα; Ο δίσκος με το ζόρι έφτασε μέχρι το Top 20. Την καταστροφή συμπλήρωσε η κυκλοφορία του επόμενου single "Turquoise/Hey Gyp " που μόλις ανέβηκε στο Νο30. 

Οι δυο απανωτες αποτυχιες αναγκασαν τον Donovan να πάρει τη μεγάλη απόφαση.

Να στραφεί σε άλλους ακουστικούς δρόμους. Οι συγκρίσεις με τον Dylan ήταν όχι μόνο αναπόφευκτες αλλά και καταστροφικές για την καριέρα του. Το “Fairy Tale" είχε προξενήσει σύγχυση στους οπαδούς που τους προσέλκυε η folk εικόνα του. Οι αλλαγές ολοκληρώθηκαν με το να διώξει τον manager και τους παραγωγούς. Ανέθεσε στον πατέρα του να γίνει προσωπικός του manager  και στον Ashley Kozak να τακτοποιεί τις δουλειές.

Ο γνωστός συνθέτης και τραγουδιστής Shawn Philips τον έφερε σε επαφή με τον θρυλικό Mickie Most , έναν από τους κορυφαίους βρετανούς παραγωγούς, που ευθυνόταν για τις επιτυχίες των Animals και των Herman’s Hermits. Ομως οι προηγούμενοι παραγωγοί Stephens και Eden  δεν ήταν αποφασισμένοι να αφήσουν την "κότα που έκανε τα χρυσά αυγά". Μαζί με τον business manager  επί των αμερικανικών υποθέσεων Allen Klein, τράβηξαν τον Donovan σε ένα μαραθώνιο δικαστικών αγώνων, όπου του απαγόρευαν να δουλέψει με έναν ανεξάρτητο παραγωγό όπως ήταν ο Most.

Και ενώ οι αναγνώστες της έγκυρης μουσικής εφημερίδας New Musical Express τον ψηφίζουν σαν τον καλύτερο τραγουδιστή του 1965, ο Donovan συνοδευόμενος από τον Most, ταξιδεύει για μία ακόμα φορά στις ΗΠΑ ό που οι δίσκοι του δεν ανέβαιναν ψηλά στα αμερικανικά charts αλλά το κοινό του ήταν μεγαλύτερο και θερμότερο απ  ότι στην Αγγλία. 

Τους ακολουθεί και ο μουσικός σύμβουλος τουDonovan, John Cameron, ο οποίος ακυρώνει όλες τις εμφανίσεις του καλλιτέχνη στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στο Carnagie Hall μαζί με την Joan Baez . Δουλεύουν  και οι τρεις  μαζί κα ιτο Γενάρη του 1966 ένα νέο single  είναι έτοιμο. Το "For John Ant Paul" σε παραγωγή Mickie Most.

Το έγραψε επηρεασμένος από το χωρισμό του με τη φίλη του Linda, που τον παράτησε για χάρη του Brian Jones. Στις 21 /1 το single εμφανίζεται στην αγορά με τον περίεργο τίτλο "Sunshine Superman " αλλά η Ργe μετά από μία βδομάδα ακυρώνει την κυκλοφορία, επειδή ο Μost άνηκε στο δυναμικό της ΕΜΙ, και καταφεύγει σε μία σειρά εκδόσεων που είναι αντίθετες με τη θέληση του καλλιτέχνη. Εμφανίζει στην αγορά και άλλα singles. Όλοι αυτοί οι δίσκοι κατέστρεφαν την καριέρα του Donovan, ο οποίος ήταν κυριολεκτικά ανίκανος να επέμβει εξαιτίας νομικών δεσμεύσεων. Έτσι ταξιδεύει πάλι στις ΗΠΑ, όπου τα πράγματα με τη Hickory είχαν ξεκαθαρίσει και υπογράφει στη θυγατρική της Columbia,Epic.  Μπαίνει στο studio  με τον Most παραγωγό και ηχογραφεί πάλι το αριστουργηματικό "Sunshine Superman " που θα κυκλοφορούσε στην Epic παρ' όλο που στην Αγγλία, η Pye διατηρούσε ακόμη τα δικαιώματα των δίσκων  του. Το single  πήγε κατευθείαν στο Νο1 [δυστυχώ: έπρεπε να περιμένουμε τη συλλογή "Greatest Hits” για να ακούσουμε ολοκληρωμένο αυτό το αριστούργημα που από τρία λεπτά στο single και στο Lp στη συλλογή εμφανίστηκε τεσσερισίμισι με μία καταπληκτική εισαγωγή μπάσου, ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας. Αυτός ο ήχος ήταν αυτό που έψαχνε ο Donovan και που είχε αρχίσει να πειραματίζεται στο "Sunny Goodge Street". Οι τρεις συνεργάτες είχαν κατορθώσει να δημιουργήσουν κάτι μπροστά απο την εποχή του.

Αν κυκλοφορούσε το Γενάρη του '66 όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά, τότε θα ήταν το πρώτο ψυχεδελικό τραγούδι που θα ανέβαινε στα charts. Η ακύρωση ευνόησε τους Byrds και το δικό τους "Eight Miles High " που έχει τα πρωτεία. Στη β' πλευρά υπήρχε το "The Trip", ένα σπουδαίο πάντρεμα ψυχεδέλειας και r’n’b. Οσο και να απεχθανόταν τις συγκρίσεις ο Donovan, εδώ σίγουρο έχει επηρεαστεί από τον ηλεκτρικό ήχο και το στυλ του Dylan. Άλλωστε τόσο ο Βοb όσο και η Baez μνημονεύονται στους στίχους. Λέγεται ότι έγραψε το κομμάτι αυτό, ένα βράδυ που διασκέδαζε μέσα στο ψυχεδελικό club  του Hollywood Trip και στους στίχους μετέφερε ότι ακριβώς έβλεπε. Για τις γνωστές δικαστικές υποθέσεις, η κυκλοφορία του single καθυστέρησε στην Αγγλία. Μάλιστα ο υπεύθυνοι της Ρye  τον έψαχναν για να υπόγραψε κάτι χαρτιά, αλλά ο Donovan έκανε διακοπές στa ελληνικά νησιά. [σ.σ.Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου εκείνο το καλοκαιριάτικο δειλινό στην Ίο όπου παραθέριζα με την οικογένειά μου και κάποιους οικογενειακούς φίλους. Ήμουν πιτσιρίκος και μαζί με κάποιους συνομήλικους κάναμε βόλτα στην παραλία. Σε ένα απομακρυσμένο κάπως σημείο, ήταν μαζεμένοι καμιά εικοσαριά παραθεριστές, που σχημάτιζαν έναν κύκλο. Στο κέντρο της αλλοπρόσαλλης αυτή παρέας, καθισμένος πάνω σε ένα βραχάκι ήταν ένας  λεπτοκαμωμένος νεαρός που έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε. Φορούσε άσπρη πουκαμίσα και μωβ μεταξωτό [ή κάτι τέτοιο] παντελόνι.  Άκουσα που το φώναζαν Donovan. Δε θυμάμαι πόση ώρα έμεινα ακούγοντάς τον να παίζει. Ήταν μία μαγεία  τρία - τέσσερα χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα  ποιον είχα συναντήσει.

Εκείνες τις ημέρες των διακοπών του, έγραψε το "Writer In The Sun", που εμφανίστηκε αργότερα στο lp  "Mellow Yellow". Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, περνούσε τον καιρό του μαζί με τους φίλους του John Lennon  καιPaul McCartney. Τους βοήθησε στο γράψιμο των στίχων του Yellow Submarine" και ίσως να βρίσκεται μεταξύ προσκεκλημένων που τραγουδούν μαζί με τους Beatles  σε αυτό το κομμάτι.

Βλέποντας πως το "Sunshine Superman" έγινε παγκόσμια επιτυχία, ο Clive Davis  του πρότεινε να υπογράψει στην Epic  για εκατό χιλιάδες δολάρια. Ο Donovan  θα κέρδιζε  είκοσι χιλιάδες δολάρια το χρόνο για πέντε συνεχόμενα χρόνια. Μάλιστα του άφηνε  εν λευκώ το θέμα των ηχογραφήσεων. Στο συμβόλαιο δεν αναφερόταν πόσους δίσκους ήταν υποχρεωμένος να παραδώσει. Δίχως νομικές δεσμεύσεις στην Αμερική, νιώθει πραγματικά ελεύθερος να κάνει αυτά που θέλει. Με παραγωγό τον Most, ξεκινάει και ετοιμάζει το υλικό του album “Sunshine Superman” ", ένα πραγματικό διαμάντι του rock, που πήγε με την πρώτη στο Νο 1 στις ΗΠΑ. Βασισμένο περισσότερο στις ακουστικές κιθάρες με tablas  και sitar μετέφερε στον ακροατή ένα ονειρικό ανατολίτικο ηχόχρωμα. Όλες οι συνθέσεις είναι δικές του. Εδώ υπάρχει το ανατριχιαστικό "Season of the Witch” δομημένο πάνω σε σκοτεινές γοτθικές φόρμες και με στιχουργικούς επηρεασμούς από Edgar Allan Poe.  Λέγεται ότι το έγραψε ένα βράδυ, όταν τον συνέλαβαν μαζί με τον Gypsy Dave  και τη φίλη του, για κατοχή μαριχουάνας. Ερχόταν σε έντονη αντίθεση με το όλο αισιόδοξο κλίμα του δίσκου, που αποτελεί έναν προάγγελο της ψυχεδελικής pop . 

Το "Sunshine Superman " εμφανιστηκε στα δισκοπωλεια το Σεπτέμβρη του 1966, όμως πάνω από διακόσιες πενήντα χιλιάδες κόπιες είχαν παραγγελθεί προκαταβολικά, πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος. Η Hickory, εκμεταλλευόμενη την εμπορική απήχηση του album, βγάζει το lρ "Real Donovan "που περιλάμβανε τέσσερα τραγούδια του "Catch the Wind", τέσσερα του "Fairy Tale" τις δυο πλευρές του single “Turquoise" και δυο τραγούδια από τα βρετανικά ep’s. Φυσικά το κοινό το απέρριψε [και καλά έκανε] και μόλις που εισχώρησε στο top 100  [Νο96]. Στις 24 Οκτωβρίου η  Epic έβγαλε στην αγορά το επόμενο single του Donovan, "Mellow Yellow". Την ενορχήστρωση είχε κάνει ο John Paul Jones [των Zeppelin] και στα φωνητικά ανεπίσημα συμμετείχε ο Paul McCartney. Το πιο πετυχημένο single του, αφού ανέβηκε αμέσως στο Νο2 και μέχρι το Γενάρη οι πωλήσεις είχαν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Στο flip side, το "Sunny South Kensington"  ένας ακόμη ανεπίσημος ύμνος του swinging London , με αναφορές στη Mary Quant και στον J.P.Belmondo.

Παρόλο που ο φίλος μας έκανε δύο απανωτές παγκόσμιες επιτυχίες σε μικρό διάστημα οι δικαστικές μάχες συνεχίστηκαν εναντίον του και σα να μην έφτανε αυτό οι βλάκες πουριτανοί των αμερικανικών media  και οι "προστάτες" των ραδιοφωνικών σταθμών ανακάλυψαν κάποια περίεργα μηνύματα που περιείχαν οι στίχοι των τραγουδιών. Τι σήμαιναν οι φράσεις "Could have tripped out easy/ But I’ve changed my way" στο "Sunshine Superman". Αλήθεια τι είναι το "Electrical Banana” του “Mellow Yellow”";  Έτσι, απαγόρευσαν τη μετάδοση και των δύο τραγουδιών από το ραδιόφωνο γιατί το πρώτο προέτρεπε τους νέους να "ταξιδέψουν" και το δεύτερο αναφερόταν σε αυτούς που ξέραιναν τις μπανανόφλουδες και μετά τις κάπνιζαν για "να κάνουν κεφάλι". Η ηλιθιότητα ξεπέρασε κάθε όριο όταν στην California  απαγόρευσαν στα καταστήματα να πουλάνε μπανάνες. Φυσικά ούτε που κατάλαβαν πως η "ηλεκτρική μπανάνα" δεν ήταν κάτι τέτοιο αλλά μία άλλη ονομασία του... δονητή. Αυτό το κύμα των απαγορεύσεων έπληξε εκατοντάδες καλλιτέχνες των 60’s. 

Ποιος όμως ήταν ο Gypsy Dave;

"Ενας παλιός συμμαθητής. Είμασταν τρεις - τέσσερις και είχαμε όλοι ψευδώνυμα. Το δικό του ήταν Diplodocus παρμένο από ένα μοναχό του Zen. Για συντομία τον φωνάζαμε Dippy. Σε αυτούς τους παλιούς φίλους αναφέρεται το τραγούδι "Epistle To Dippy” . Αυτός υπηρετούσε για επτά χρόνια στη Μαλαισία και λέγεται ότι όταν άκουσε το τραγούδι, παράτησε το στρατό και πήγε να συναντήσει τον Donovan.

Οι Beatles τον προσκάλεσαν να παρευρεθεί στην ηχογράφηση του "A Day In The Life". Οπως αυτοί, έτσι και ο Donovan  περνούσε τον περισσότερο καιρό μέσα στο studio, γιατί επιθυμούσε να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού με singles μέχρι να βγάλει κάποιο νέο album. Το επόμενο επτάιντσο ήταν το "The Is A Mountain/ Sand & Foam" που πήγε στο Νο 11. Το μεγαλείο ενός συνθέτη φαίνεται από το σεβασμό που του δείχνουν οι συνάδελφοι του. Αμέτρητοι είναι αυτοί που διασκεύασαν τα τραγούδια του και ο καθένας έδωσε μία διαφορετική διάσταση σε αυτά

Στο Albert Hall είχε παρουσιάσει και ένα νέο του κομμάτι για πρώτη φορά, το "Tinker And The Crab” που όλοι πίστευαν πως θα είναι το νέο του single. Ομως η Epic για να αποφύγει περαιτέρω απαγορεύσεις εξαιτίας των στίχων, ακύρωσε την κυκλοφορία. Αντί αυτού εμφανίστηκε στην αγορά το νέο του album "Mellow Yellow" στο ίδιο μαγικό κλίμα με το προηγούμενο. Και εδώ δανείζεται στοιχεία από την jazz και τη folk. Ο ΟCameron  [που έπαιζε πιάνο, όργανο και harpsichord] έκανε μία καταπληκτική ενορχήστρωση στο "The Observation" ενώ στο "Hampstead Incident" τη δουλειά του δένει φανταστικά με τους στίχους. Στα Writer In The Sand" και "Sand & Foam" δείχνει ενδιαφέρον για τη φύση και για την οικολογία - ενδιαφέρον που θα κορυφωθεί στις δουλείες των 70's - στο “Young Girl Blues” "περιγράφει ένα μοναχικό υπνοδωμάτιο. Το "Museum" είχε ένα πιο εμπορικό ύφος και δεν είναι τυχαίο που διασκευάστηκε τόσο από τους Herman’s Hermits  όσο και από την Bevery Martyn.

Το Μάιο του '67 η Ργe αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα διαφορετικό "Sunshine Superman" lp  στη Βρετανία, αποτελούμενο από τις καλύτερες στιγμές των αμερικανικών "Sunshine Superman" και "Mellow Yellow". Είχε διαφορετικό εξώφυλλο και από τα δύο - το σκίτσο του δεύτερου είχε σχεδιάσει ο Mick Taylor - περιείχε δώδεκα κομμάτια, σε διάρκεια ξεπερνούσε τα σαράντα πέντε λεπτά και ήταν μονοφωνικό. Έφτασε περιέργως στο Νο25.

Ο  Scott McKenzie διασκευάζει το "Celeste" και προσκαλεί το φίλο μας να συμμετάσχει στο πρώτο του album "The Voice Of" - που περιείχε το flower power απάνθισμα "San Francisco/Be Sure To Wear Flowers In Your Hair]". Ο Donovan  είναι πια πρώτο όνομα στις ΗΠΑ και δυστυχώς παραμελημένος στην πατρίδα του. Αναλαμβάνει μεγάλες περιοδείες και ο Most ηχογραφεί κάποια από αυτά τα shows, τραγούδια των οποίων θα αποτελέσουν το υλικό του album "In Concert".

Δίνει τρία τραγούδια του για το  soundtrack “Poor Cow " του  Kenneth Loach τα " Colours", "Be Not Too Hard" και "Poor Love"  ενώ ένα νέο του single ανεβαίνει κατευθείαν στο Νο23 στις ΗΠΑ. Έχει τίτλο "Wear Your Love Like Heaven" και ο Most  δηλώνει στο ΝΜΕ ότι ο Donovan  ετοιμάζει κάτι το μεγάλο.

Στο νέο του single και στο b side “Oh Gosh” ο συνθετης παρουσιάζει μία ιδιαίτερη στιχουργική απλότητα και μία ασύλληπτη ωριμότητα στο γράψιμο. Προάγγελος του "κάτι άλλου" που ξέφυγε στη συνέντευξη του Most, ήταν ένα νέο διπλό album, κάτι το ασυνήθιστο στους χώρους της δισκογραφίας αφού σαν πείραμα θεωρείτο και αντιεμπορικό. Το "A girl from a flower to a garden” νταν  ένα box set που περιείχε δύο album και ένα ντοσιέ με δώδεκα φυλλάδια όπου ήταν γραμμένοι οι στίχοι των τραγουδιών του δεύτερου album και γραφικές απεικονίσεις τους από τον Taylor·. Οι πρώτες κόπιες είχαν αυτή ακριβώς τη συσκευασία. Ταυτόχρονα τα δύο albums  κυκλοφορούσαν μόνα τους με τίτλους " Wear Your Love Like Heaven " και "For Little Ones”.

Στο εξώφυλλο του κουτιού  o Donovan κρατούσε λουλούδια και φτερά, φορούσε πολύχρωμη μακριά ρόμπα και χρώματα κυριαρχούσαν παντού σε ένα φωτογραφισμένο με φίλτρα ψυχεδελικό τοπίο. Στο πίσω μέρος ήταν καθισμένος μαζί με τον Maharishi. Ο διαχωρισμός των χρωμάτων των φωτογραφιών είχε κοστίσει πολλά. Τα μισά από τα έξοδα τα κάλυψε ο Donovan. Ο πρώτος δίσκος αναφερόταν στους γονείς και πήγε στο Νο60.0 δεύτερος ήταν αφιερωμένος στα παιδιά και πήγε στο Νο185. Το κουτί όμως ανέβηκε στο Νο19, αλλά έγινε χρυσό τον Απρίλιο του 70. Σε ένα κατεβατό που υπέγραψε ο ίδιος σαν Humble Minstrel Donovan "Ταπεινός Υμνωδός"  προέτρεπε τους νέους να πάψουν να χρησιμοποιούν κάθε είδος ναρκωτικών ουσιών. Σαν μήνυμα εκλήφθηκε περισσότερο εξωφρενικό και από τότε που αποφάσισε να πάψει να γράφει αντιπολεμικά τραγούδια. Είχε βαρεθεί να τον συλλαμβάνουν κάθε τόσο και να του απαγορεύουν τα τραγούδια. Μάλιστα οι αρχές αρνήθηκαν να του δώσουν βίζα για να παρακολουθήσει το festival του Monterey.

Δέκα συνολικά όμορφα κομμάτια απάρτιζαν το περιεχόμενο του πρώτου album " Wear Your Love Like Heaven ", συμπεριλαμβανομένων των δύο πλευρών του νέου του single και το "Under The Greenwood Tea". Στα εννέα από αυτά υπήρχε έντονος ο ψυχεδελικός ήχος, με μικρές δόσεις jazz θεμάτων, από τις ενορχηστρώσεις έλειπε ο Cameron και τον συνόδευαν γνωστοί session για πρώτη φορά. Ξεχώριζαν με το πρώτο άκουσμα το νεανικό δράμα του "Mad John’s Escape"το μελωδικό "Skip A Long Sam", το αισθησιακό "There Was A Time "και το βασισμένο στους ήχους του οργάνου "The Land Of Doesn’t Have To Be" που χαρακτηρίστηκε καθαρά αντί-drug. Το δίσκο έκλεινε το "Someone Singing", με καταπληκτική ενορχήστρωση και με τον Jack  Bruce στο μπάσο. Η στουντιακή τεχνική ήταν καλύτερη από τις προηγούμενες δουλειές και ο ακροατής μπορούσε να απολαύσει τον πετυχημένο στερεοφωνικό ήχο.

Το δεύτερο  album "For A Little Ones" αφιερωνόταν σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτου ηλικίας. Σε όλα τα tracks κυριαρχούσε μία χαλαρή νωχελική ατμόσφαιρα με βασικά όργανα τα φλάουτα, κρουστά, ακουστικό μπάσο και πολλά ηχητικά εφέ. Μια αληθινή γιορτή της φύσης, με το single που δεν κυκλοφόρησε ποτέ "The Tinker & The Crab", ευλογία των σκοτικών νησιών στο "Isle Of Islay"και το παραμυθένιο "Epistle to Derroll” ήταν η καλύτερη επιλογή για να κλείσει ο δίσκος. Το "A Gift…"χαρακτηρίζεται σαν το αριστούργημα της flower power και έτσι είναι. Στη Βρετανία κυκλοφόρησε αργότερα, το Μάρτιο του 1968 [κατευθείαν στο Νο13] ταυτόχρονα με το νέο του single  Jennifer Juneper ". Η Jennifer  ήταν η αδελφή της Patti Boyd[σύζυγος του George Harrison που τον εγκατέλειψε για τον Eric Clapton. Για εκείνη έγραψε το “Layla” και ο Donovan ήταν ερωτευμένος μαζί της. Δήλωσε ότι έγραψε το δίσκο για όλες τις γυναίκες και αυτές ανταποκρίθηκαν αφού το single πήγε στο Νο5. Και ενώ ο δίσκος βρισκόταν στα charts, ο Donovan  ταξίδεψε στην Ινδία όπου ξεχειμώνιασε δίπλα Maharishi, παρέα με τους Beatles, τον Mike Love  των Beach Boys  και την ηθοποιό Mia Farrow, αναζητώντας ψυχική ηρεμία και γαλήνη εντρυφώντας στον υπερβατικό διαλογισμό. 

Το Μάρτιο η Hickory χτύπησε και πάλι, βγάζοντας αυτήν τη φορά ένα δίσκο με ψυχεδελικό εξώφυλλο που είχε τίτλο "Like it Is". Ήταν μία συλλογή από τις τρεις προηγούμενες εκδόσεις της εταιρίας που όλως περιέργως μπήκε στα charts Νο177. Όταν ο φίλος μας επέστρεψε στην Αγγλία, είχε έτοιμο ένα νέο τραγούδι. Το "Hurdy Gurdy Man  " είχε αρχίσει να το γράφει την περίοδο των διακοπών του στην Jamaica  και το ολοκλήρωσε στην Ινδία. Hurdy Gurdy  είναι ένα μουσικό όργανο του δέκατου έκτου αιώνα και " Hurdy Gurdy Man « είναι ένα είδος βάρδου που τραγουδά άσματα αγάπης και ειρήνης. Ναι, αυτός ήταν ο Hurdy Gurdy Man  . Αρχικά έγραψε αυτό το κομμάτι για να το παίξει ο φίλος του, Jimi Hendrix. Εκείνος όμως έλειπε σε περιοδεία και ο Most έπεισε τον Donovan να το ερμηνεύσει ο ίδιος. Όντως το κομμάτι έχει ένα πιο heavy ύφος - φάνηκε αργότερα στη space rock διασκευή που έκανε ο Steve Hillage - και ο παραγωγός θέλησε να "σκληρύνει" λίγο ο ήχος του Donovan. Ομως ο φίλος μας δεν είχε πειστεί και επιθυμούσε να το ηχογραφήσει ένα δανέζικο group [που μάλλον πρόκειται για τους Young Flowers]  αλλά διαφώνησε μαζί τους στο θέμα της παραγωγής. Ποιοι τον βοήθησαν στην ηχογράφηση, δεν έγινε ποτέ γνωστό. Ο Donovan ήθελε τον Hendrix, αλλά εν αγνοία του προσλήφθηκαν ο Allan Holdsworth [μέλος τότε των νεοσχηματισθέντων Blue Mink] και ο ,Jimi Page. Μπάσο κατά πάσα πιθανότητα παίζει ο John Paul Jones και drums ίσως ο John Bonham. Αν αληθεύουν αυτές οι φήμες, εδώ έχουμε την πρώτη συνεργασία και ομαδοποίηση των μελλοντικών Led Zeppelin, δεδομένου ότι οι Yardbirds δεν είχαν διαλύσει ακόμα. Εκτός από τους δύο κιθαρίστες, μάλλον παίζει και κάποιος τρίτος [ακούγοντας προσεχτικά το δίσκο το καταλαβαίνει κανείς]. Επίσης ο George Harrison έχει προσθέσει ένα επιπλέον refrain [τότε που ήταν μαζί στην Ινδία] που λείπει από τις studio εκτελέσεις. Μοναδική φορά που ο Donovan το έπαιξε ολόκληρο είναι στο live  "The Classics Live"από παράσταση που έδωσε στο νεοϋρκέζικο Bottom Line  τον Αύγουστο του 1991. Στη β' πλευρά υπήρχε μία ακόμη λυπητερή ερωτική αφήγηση, το "Teen Angel” με εξίσου δυνατή ερμηνεία. Αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες του επιτυχίες, αφού πήγε Νο3 στις ΗΠΑ και Νο5 στην Αγγλία. Οσες διασκευές και να έγιναν ήταν όλες καλές. Ο Donovan δήλωσε ότι του άρεσε και αυτή των Butthole Surfers  που κυριολεκτικά το έκαναν αγνώριστο. Γεγονός ότι ο καλλιτέχνης βρισκόταν στο ζενίθ του. Από αυτό το σημείο αρχίζουν να συμβαίνουν τα περίεργα, όταν το κοινό τον λατρεύει και είναι μεγαλύτερο παρά ποτέ. 

Το Μάιο ανακοινώνει ότι διακόπτει τη συνεργασία με τον manager του,Asley Kozak. Οι αιτίες μένουν άγνωστες. Μάλλον από τα λεγόμενά του, ήθελε να έχει μόνος του όσο το δυνατό μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στη δουλειά του. Ακόμα και το ζωντανό “In Concert" πάει στο Νο18. Είναι ένα χαλαρό ακουστικό album που το φίλο μας συνοδεύουν οι περκασιονίστες αδελφοί John & Tony Car και ο φλαουτίσταςHarold Mc Nair. Εκτός από b sides “Poor Cow” & “ Preachin’Love" για πρώτη φορά ακούμε το "Rules & Regulation ". Το "Pebble & the Man " είναι πολύ καλύτερο από τη studio version σαν "Happiness Runs".

Τον Οκτώβριο του '68 ένα νέο του single  ανεβαίνει σταθερά στα charts. Η ακουστική μπαλάντα "Lalena" [Νο33] που αμέσως σχεδόν διασκεύασαν και οι εμβρυϊκοί τότε Deep Purple.

Το Νοεμβριο ο Most δινει μια συνεντευξη στο NME οπου εκθειάζει τον Donovan : "Πάντα ήταν μπροστά από την εποχή τον. Ακόμα μπροστά και από τους Beatles. Έγραφε τραγούδια flower power και ψυχεδελική ροκ από το 1965. Η δομή των συνθέσεων του είναι καλύτερη. Όταν κάνει πρώτος αυτός κάτι σε ένα δίσκο, μετά βγαίνουν οι Beatles και το επαναλαμβάνουν". Όμως το βρετανικό κοινό δε φαίνεται να επηρεάστηκε από αυτές τις δηλώσεις. Αντίθετα…. . Το” In Concert" δεν εμφανίστηκε καν στα charts, ενώ δεν κυκλοφόρησαν καθόλου στη χώρα το lp  “Hurdy Gurdy MAn" και τα singles "Lalena " και "Atlantis". Το δεύτερο ήταν το νέο του single. Διαρκούσε πέντε περίπου λεπτά και άρχιζε με μια αφήγηση του Donovan για τη χαμένη ήπειρο Ατλαντίδα. Ύστερα ο ρυθμός ανέβαινε σε ένα δυναμικό κρεσέντο και μια σπουδαία χορωδία συνόδευε τον καλλιτέχνη.

Το single κυκλοφόρησε με διαφορετικά b side σε Αγγλία και Αμερική. Τα τραγούδια του Donovan αποτελούσαν ισχυρούς πόλους έλξης για να διασκευαστούν από άλλους καλλιτέχνες και δικαιολογημένα θεωρείται ένας από τους πέντε πιο πολυδιασκευασμένους συνθέτες του rock. Ο ίδιος δε, έδινε και δικά του τραγούδια που ποτέ δεν είχε παίξει.  Στο Festival του Miami το 1969, ένας άλλος προστατευόμενος του Most , ο Terry Reid  εκτέλεσε άψογα το "Season Of The Witch". Λέγεται ότι χάρισε στους Monkeys ,το δικό του “Valentine’s Angel" οι οποίοι ποτέ δεν το ηχογράφησαν. Το Μάρτιο του 1969 η Epic κυκλοφορεί τη συλλογή "Greatest Hits" με ένθετες σελίδες γεμάτες πολύχρωμες φωτογραφίες του καλλιτέχνη μερικές από τις οποίες είχε τραβήξει ο Απόστολος Δοξιάδης - της γνωστής οικογένειας - που ήταν φίλος του. Θεωρείται ο πιο πετυχημένος εμπορικά δίσκος του, αφού πήγε στο Νο4 στις ΗΠΑ και έμεινε στα charts πάνω από ένα χρόνο. Στη Βρετανία δε σημείωσε την παραμικρή επιτυχία, παρόλο που περιείχε άγνωστο, για τη χώρα, υλικό όπως τα singles "Lalena" και "Elistles To Dippy".  Τα  “Jennifer Juniper” “There Is A Mountain” , “Hurdy Gurdy Man” και “Mellow Yellow”  για πρώτη φορά εμφανίζονται σε album, ενώ τα "Colours" και "Catch The Wind" έχουν ξανα ηχογραφηθεί και είναι εντελώς διαφορετικά. Επίσης το "Sunshine Superman" εδώ διαρκεί τέσσερα λεπτά και τριάντα δευτερόλεπτα. Εκείνη την εποχή είχε ελαττώσει σημαντικά τις περιοδίες . Από τις ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις του ήταν όταν άνοιξε την τεράστια δωρεάν συναυλία που διοργάνωσαν οι Stones στο Hyde Park, προκειμένου να γνωρίσουν στο κοινό τους το νέο τους lead κιθαρίστα Mike Taylor ο οποις ειχε παρει τη θεση του Brian Jones που είχε βρεθεί νεκρός μέσα στην πισίνα του δυο μόλις μέρες πριν.

Το γεγονός είχε" μεγάλη σημασία για τον Donovan , αφού συζούσε με τη Linda Lawrence η οποία είχε ένα γιο από τον Jones , τον  Julian. Φυσικά το παιδί μεγάλωνε με τον Donovan και τη Linda.

Από τότε που έδιωξε τον manager  του, οι σχέσεις του με τον παραγωγό  Most  άρχισαν να χειροτερεύουν. Οι τσακωμοί τους αφορούσαν τους session μουσικούς που θα τον συνόδευαν στις ηχογραφήσεις. Ο Μοst επέμενε να χρησιμοποιηθούν session του Los Angeles , ενώ ο Donovan απαιτούσε Βρετανούς. Τελικά συμφώνησαν να δεχτούν ένα μεγάλο κιθαρίστα του rock, τον Jeff Beck και το συγκρότημά του, το οποίο είχε ήδη υπό την προστασία του ο Μοst. Ο Donovan είχε συναντήσει τους Jeff Beck Group ένα χρόνο πριν στα Olympic Studio. Τότε είχαν ηχογραφήσει μερικά κομμάτια, δύο εκ των οποίων, τα "Barabajagal”  και "Trudi" είχαν μπει στο ράφι.

Το ""Barabajaga” είχε μια σπουδαία καθαριστική εισαγωγή και ύστερα δημιουργούταν ένας απίστευτος ήχος, ό,ι πιο σκληρό είχε προσφέρει μέχρι τότε ο Donovan . Το " Trudi ' βασιζόταν σε ένα good time  θέμα και όταν κυκλοφόρησε το single με αυτά τα δύο κομμάτια, στις πρώτες κόπιες της αγγλικής έκδοσης ο τίτλος αντί για " Trudi ' ήταν "Bed with Me". Παραδόξως αυτό πήγε Νο12 στη Βρετανία και Νο36 στις ΗΠΑ.

Το Σεπτεμβριο διερρευσε η φημη πως ειχε δωσει το δικο του "Love Song "οτους Foundations. Όμως τον επόμενο μήνα εμφανίζεται στα charts  το νέο album του " Barabajaga “που το περιείχε. Οπως συνέβη και στο “Hurdy Gurdy Man", έτσι και εδώ, ο δίσκος δεν έμοιαζε να έχει ομοιογένεια. Σα να είχε γραφεί σε διαφορετικά session. Και έτσι ήταν, όπως προδίδουν τα τραγούδια. Στα μισά από τα δέκα, είχαν χρησιμοποιηθεί session  του L.Α., στα δύο οι Jeff Beck Group και στα υπόλοιπα άλλοι μουσικοί/μεταξύ των οποίων ο Danny Thompson  των Pentangle " .

Η Hickory, μη θέλοντας να μείνει αμέτοχη στην επιτυχία του Donovan, βγάζει και αυτή με τη σειρά της ένα " Best Of" με παλιό υλικό. Οι τελευταίες παραγωγές του Most πρέπει να έγιναν το Νοέμβριο του '68, αν και οι δυο τους επιχείρησαν αρκετές φορές να ξανασυνεργαστούν. Ο παραγωγός τού ζητούσε πιο εμπορικά κομμάτια ενώ ο καλλιτέχνης ήθελε να πειραματιστεί σε νέες βάσεις.

Για ένα μεγάλο διάστημα [έξι μήνες περίπου] χάνονται τα ίχνη του. Μένει στην Ελλάδα κοντά σε φίλους του. Όταν επέστρεψε στην Αγγλία τη νέα δεκαετία, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η μαγεία των 60's έχει χαθεί. Αποφασίζει για πρώτη φορά να κάνει παραγωγή μόνος του. Ξεκινάει με το "Riki Tiki Tavi" το νέο του album “Open Road”. Εδώ φαίνεται για πρώτη φορά η απογοήτευσή του από την κατάληξη της γενιάς των 60’s. Τον συνοδεύουν μόνο τρεις μουσικοί. Το περιεχόμενο είναι εντελώς διαφορετικό. Κάνει επιτέλους αυτό που πραγματικά ήθελε: α] ο ήχος του να είναι πιο κοντά στιςrock  φόρμες β] να συνοδεύεται από δικό του συγκρότημα και όχι από session  γ] παραγωγή όπως αυτός ήθελε. Ο δίσκος είχε τίτλο "Open Road" και οι στίχοι μιλούν για όλα όσα τον γοήτευαν π.χ. μυστικισμός, πολιτική, σάτιρα. Εδώ ανακατεύει για πρώτη φορά φόρμες από παραδοσιακές μουσικές - κυρίως από την ιρλανδέζικη - και από αυτόν το δίσκο έχουμε χρήση του όρου κελτικού rock. Μάλιστα υπάρχει και κομμάτι τέτοιο, το "Celtic Rock" που κλείνει την α' πλευρά.

To lp βρέθηκε στο Νο16 και έμεινε στα  είκοσι βδομάδες, θα μπορούσε να ανέβει ακόμα ψηλότερα, αλλά έλειπε από μέσα το single  κράχτης. Το επτάιντσο "Riki Tiki Tavi" δεν πήγε καλά [Νο40], άλλωστε ο Donovan δεν υπήρξε ποτέ καλλιτέχνης των albums που θα έκανε εμπορικές επιτυχίες. Πιστεύω ότι τυχαία έγιναν όλα αυτά. Ο κόσμος δεν ήταν μουσικά τόσο ώριμος για να εκτιμήσει τη σπουδαιότητα της μουσικής του. Ας μην ξεχνάμε ότι ο μόνος χρυσός δίσκος που κέρδισε ήταν για το "A Gift From A flower Ta A Garden ", και αυτό μέσα σε δυο ολόκληρα χρόνια όταν σε αυτό το διάστημα οι πωλήσεις ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Οι συχνές εξαφανίσεις του από το προσκήνιο και η απουσία περιοδειών ήταν σίγουρα μειονεκτήματα. Το συμβόλαιο με την Epic  ανέφερε πως θα έπρεπε να παραδώσει δέκα albumsμέχρι το 1970 και αυτός είχε μόνο επτά. Ας μην ξεχνάμε και τα νομικής φύσης προβλήματα που πάντοτε αντιμετώπιζε.

Στις 2 Οκτωβρίου του 1970 επιτέλους παντρεύεται τη μεγάλη αγάπη της ζωής του, τη Linda. Τον ίδιο μήνα η Janus αγοράζει τα δικαιώματα της Hickory και κυκλοφορεί τη διπλή συλλογή "Donovan P. Leitch " και τρία singles από τα παλιά. Το Φλεβάρη του '71 η Epic εμφάνιζει το νέο του single "Celia Of The Seals”.

Το πρώτο το είχε γράψει μαζί με τον Danny Thompson το 1969, αλλά είχε μείνει στο ράφι. Οι στίχοι του δευτέρου ανήκουν στο μεγάλο βρετανό ποιητή William Butler και ο Donovan έχει γράψει μόνο τη μουσική. Παράλληλα πρωταγωνιστεί στο film του Jacques Demy “Pied Pipper”  όπου συνθέτει και τη μουσική του soundtrack ενώ ετοιμάζει το νέο του lp "H.M.S. Donovan". Ήταν ένας δίσκος που σχεδίαζε από το 1968, τότε που αντάλλασσε κομμάτια με τον McCartney  και αφορούσε πάλι τα παιδιά. Σύμφωνα με δηλώσεις του, τόσο το "For Little Ones " όσο και το "Η.Μ.S. Donovan " περιείχαν μόνο το ένα τρίτο των τραγουδιών που έχει γράψει για παιδιά. 

Η Εpic απέρριψε αυτόν το δίσκο, γιατί δε θεώρησε σκόπιμο να βγάλει ένα διπλό lp με παιδικά  τραγούδια. Ετσι ο δίσκος κυκλοφόρησε μόνο στη Βρετανία, στη θυγατρική της Ρye Danw Records.  Στο "Homesickness" είχε κάνει παραγωγή ο Most και μάλλον προερχόταν από την παλιά τους συνεργασία. Και πάλι ο καλλιτέχνης είναι μόνος του, δίχως το προηγούμενο group του. Δυστυχώς δεν είχε την απλότητα του "For Little Ones" και ως δίσκος πέρασε απαρατήρητος.

Το film "Pied Pipper”" άρχισε να προβάλλεται στις οθόνες το 1972, όταν ο Donovan δούλευε μαζί με ένα μεγάλο σκηνοθέτη, τον Franco Zeffireli για τη μουσική επένδυση της ταινίας "Brother Sun,Sister Moon " που αναφερόταν στον Αγιο Φραγκίσκο της Ασίζης ενώ στο παρελθόν είχε απορρίψει πρόταση του Zeffireli  για να γράψει τη μουσική του "Romeo & Juliet". Το Σεπτέμβριο ανανεώνει το συμβόλαιο με τη CBS και εμφανίζεται στην αγορά η διπλή συλλογή "The Word Of Donovan" που επίσης απέτυχε εμπορικά.

Για να επαναδραστηριοποιηθεί προσλαμβάνει πάλι τον Most και μαζί δουλεύουν πάνω σε ένα lp, το "Cosmic Wheels". Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Μάρτιο του '73 και μάλλον ο ρόλος του Most είναι διακοσμητικός, αφού όλα τα κάνει ο Donovan. Είναι το πρώτο της σειράς που κόστισε πάνω από διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολάρια. Ενα φανταστικό εξώφυλλο με ένθετο poster και γραφίστικες παραστάσεις στα εσώφυλλα. Και εδώ παρότρυνε τα παιδιά να πάρουν τα μολύβια τους και να χρωματίσουν το διπλό εξώφυλλο όπως ήθελαν. Ο Most προσέλαβε γνωστούς session – Cozy Powell (drums) Chris Spedding (κιθαρες) John “Rabbit” Bundick (σαξοφωνο) Alan White (drums) Lesley Duncan & Suzi Quatro[φωνητικά] - ολόκληρη session εγχόρδων και τον Cameron να  παίζει πιάνο. Είναι μια σπουδαία δουλειά [δυστυχώς η τελευταία του μεγάλη] και λογικό είναι όταν συνεργάζονται τόσα "μυαλά" μαζί. Η προσέγγισή του στο space rock  από άλλη οπτική. Δυστυχώς κριτικοί και κοινό δεν αντιλήφθηκαν τις προθέσεις του. Αν και δεν περιόδευσε καθόλου για να το προωθήσει, ο δίσκος πήγε στο Νο15 στην \ Αγγλία και στο Νο25 στις ΗΠΑ. 

Το 1973 το film "Brother Sun , Sister Moon* προβάλλεται στις αίθουσες, αν και θεωρήθηκε cult ταινία, είχε μεγάλη εμπορική αποτυχία. Στην Ιαπωνία μόνο κυκλοφορεί το δεύτερο live album του "Live in Japan"από την Columbia. Τον Οκτώβριο επιστρέφει στα studio, αυτήν τη φορά παρέα με τον πρώην manager & παραγωγό των Stones , Andrew Oldham για ένα νέο Lp. Ο Oldham προσκάλεσε τους κορυφαίους session του rock , όπως τους Jim Gordon και Rus Kunkel,   το μοναδικό περκασιονίστα Ray Cooder  τον μπασίστα Carl Radle, τους κιθαρίστες Peter Frampton,Steve Marriot, Henry Mc Culloch τον πιανίστα Nicky Hopkins καθώς την Carol King  και τον Tom Scott. Η συνεργασία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα ένα καθαρά pop rock album, που ενώ ο επαγγελματισμός ήταν άψογος, υστερούσε συνθετικά. 

Κυκλοφόρησε το Γενάρη του '74 και ήταν ο πρώτος του δίσκος που υστερούσε σε σχέση με τους προηγουμένους. Λίγες ήταν οι καλές στιγμές. Το κόστος ήταν τεράστιο οι πωλήσεις χαμηλές [Νο 174 στα charts] και η εταιρία άρχισε να δυσανασχετεί. Εν τω μεταξύ ο υποστηρικτής του στην Columbia Clive Davis, είχε παραιτηθεί και δεν υπήρχε κανείς για να του συμπαρασταθεί. Η επόμενη κίνησή του ήταν ασυλλόγιστη. Για το επόμενο single, διασκεύασε το "Rock ‘n’ Roll With Me" Του Bowie  που πάτωσε. Την ίδια τύχη είχε και το επόμενο lp  "7 - Tease" ίσως ο πιο αυτοβιογραφικός δίσκος που είχε κάνει. Για να τα προωθήσει ανέλαβε εξοντωτικές περιοδείες χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Χάρη στη συνεχόμενη διαφήμιση της Epic, ο δίσκος πήγε καλύτερα από τον προηγούμενο [Νο135]. Αποφασίζει να αποσυρθεί για λίγο, απογοητευμένος από τα 60's και δυσανασχετημένος από τις  music business των 70's. Η Epic και η Ρye τροφοδοτούν την αγορά με τα προηγούμενα albums, επανεκδίδοντάς τα σε ειδικές συσκευασίες.

Από τον Αύγουστο του '75 μέχρι το Μάρτιο του '76 δουλεύει πάνω-σε νέο υλικό για τον επόμενο δίσκο του. Το "Slow Down Word” ηταν πιο εμπορικό από τα τελευταία και φανερώνει τη διάθεση του Donovan να επιστρέψει στις folk jazz  καταβολές του. Δυο τραγούδια ανήκουν στο φίλο του Derroll Adams  και εδώ τον συνοδεύουν οι κορυφαίοι session. Υπάρχει μια διάχυτη μελαγχολία και γενικά το όλο κλίμα είναι απαισιόδοξο. Για να το προωθήσει, εγκαταλείπει ι τις μεγάλες αίθουσες συναυλιών και εμφανίζεται μόνο σε μικρά clubs. Ούτε και αυτός ο δίσκος πήγε καλά [Νο174]. Μετά από τρία απανωτά αποτυχημένα lps που το καθένα είχε κοστίσει διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολάρια, η Epic  αποφασίζει να διακόψει τη συνεργασία μαζί του και σπάει το συμβόλαιο. Ο  Clive Davis , που εν τω μεταξύ είχε αναλάβει την Arista, ενδιαφέρεται ακόμα για τον Donovan και τον δέχεται σε αυτήν. Μάλιστα προσκαλεί και τον Most για ένα ακόμα γύρο.

Αυγουστο του 77 το πρωτο EP στην Arista εμφανιζεται στα δισκοπωλεία. Έχει απλά τον τίτλο "Donovan" και είναι ένα κλασικό rock ‘n’ roll album. Στιχουργικά ο καλλιτέχνης φαίνεται για μια ακόμα φορά χαμένος, αδυνατώντας να αντιληφθεί πού πάνε τα πράγματα Ο δίσκος αγνοήθηκε εντελώς. Για πρώτη φορά ούτε καν εμφανίστηκε στα charts . Ούτε το single "Dare To Be Different" μπήκε στο top 100. Επρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να συνέλθει από αυτήν τη νέα αποτυχία. Το "Donovan " ήταν ο τελευταίος του δίσκος σε μεγάλη εταιρία. Τον Αύγουστο του 1980 κυκλοφορεί το "Neutronica" και ένα χρόνο αργότερα το "Loves Is Only Feeling" στην ανεξάρτητη εταιρία του Most , Rack Records.. Και τα δύο εμφανίστηκαν μονάχα στην ευρωπαϊκή αγορά.

Στις ΗΠΑ στην ανεξάρτητη  Allegiance βγαίνει το "Lady Of The Stars" [1983] που ο τίτλος είναι παρμένος από ένα τραγούδι του lp 'Donovan. Επίσης εδώ έχει ξαναγράψει μερικά κομμάτια του παρελθόντος όπως τα "Season Of The Witch", "Sunshine Superman", “Local Boy Chops Wood "και "Boy For Every Girl" . Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε αυτός ο δίσκος. Τα επόμενα δέκα χρόνια παύει να ηχογραφεί. Αποδεσμεύεται από εταιρίες και περιοδεύει αραιά και πού. Στη Βρετανία επανεκδίδονται όλα τα πετυχημένα του album και για να γιορτάσει τα είκοσι πέντε χρόνια που βρίσκεται στο προσκήνιο ο ίδιος κυκλοφορεί ένα διπλό set με live υλικό, υπό τον τίτλο "The Classic Live". Χρονολογικά αυτές οι ζωντανές ηχογραφήσεις καλύπτουν τη δεκαετία 1969 -1979. Εγκαταλείπει την πολυτέλεια και απομονώνεται για επτά χρόνια στην περιοχή Joshua Tree  στην καλιφορνέζικη έρημο. Το ξηρό κλίμα τού δημιούργησε προβλήματα στην υγεία, γι' αυτό τα τελευταία χρόνια ζει σε μία φάρμα στην Ιρλανδία, παρέα με τη Linda , τον Julian και τις δύο του κόρες. Κανείς δεν μπόρεσε να τον πείσει να βγει από την απομόνωσή του. Ούτε οι Happy Mondays, που ζήτησαν τα τραγούδια του, ούτε οι managers και οι παραγωγοί. Το 1996 ένας νέος παραγωγός, ο Rick Rubin, τον πλησίασε και του ζήτησε να κάνουν ένα νέο δίσκο. Τα τραγούδια του "Sutra" επιλέχτηκαν μέσα από εκατοντάδες που έγραψε τα τελευταία τρία χρόνια.Η επιστροφή του Donovan είναι γεγονός. 

Ο πρίγκιπας του flower power γύρισε να καλλιεργήσει τους μουσικούς κήπους του που κόντευαν να ξεραθούν. Δώρο από έναν τροβαδούρο στο κοινό του. Περιοδικο Zoo φεβρουαριος 1997.

Taste :

Donovan - Hurdy Gurdy Man

By Electric Looser