Jim Morrison 3/7/1971

Σχηματίστηκαν στο Λος Άντζελες το 1965 και πήραν το όνομά τους από το βιβλίο του Aldus Huxley "The Doors Of Perception". To συγκρότημα αποτελούσαν οι Jim Morrison (φωνητικά/στίχοι) και Ray Manzarek (κίμπορντς), οι οποίοι είχαν συναντηθεί όταν σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA, μαζί με τους Robbie Krieger (κιθάρα) και John Densmore (ντραμς) - μια σύνθεση ασυνήθιστη, χωρίς μπάσο, την έλλειψη του οποίου αναλάμβαναν να αναπληρώσουν τα κίμπορντς του Manzarek. Το μεγαλείο των Doors εντοπιζόταν ακριβώς στο χάρισμα τους να μιλούν στα ένστικτα και όχι στη λογική, να αλώνουν τις εγκεφαλικές διεργασίες από την κερκόπορτα του υποσυνείδητου, άλλοτε με παρασύνθημα τις θρυλικές ατάκες του Morrison ("break on through to the other side", "music is your only friend until the end", "we want the world and we want it now") και άλλοτε με πολιορκητικό κριό παγανιστικούς τους ρυθμούς.

Τα τραγούδια τους παρουσίαζαν ποικιλία, από το 11 λεπτης διάρκειας ποιητικό έπος "The End" του Morrison μέχρι το εμπορικό "Light My Fire" του Krieger. Και τα δύο αυτά κομμάτια έγιναν επιτυχίες μέσα από το ντεμπούτο LP με τίτλο το όνομά τους. To "Strange Days" που ακολούθησε (επίσης το 1967) περιείχε και αυτό το δικό του έπος, το μοναδικό "When The Music's Over".

To "Waiting For The Sun" (1968) ήταν μια άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στο "Hello I Love You", που ενθουσίασε το εφηβικό ακροατήριο, και τις προσδοκίες του underground κινήματος, που έβλεπε στο συγκρότημα ένα σύμμαχο εναντίον του κατεστημένου της περιόδου του Βιετνάμ. To "Soft Parade" (1969) ήταν απλώς ένας ενδιάμεσος κρίκος για τα πιο r&b προσανατολισμού "Morrison Hotel" (1970) και "L.A. Woman" (1971). Ο Morrison μετακόμισε στο Παρίσι, με σκοπό να αφοσιωθεί στην ποίηση, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος, στης 3 Ιουλίου 1971. Το 1978 τα υπόλοιπα μέλη έντυσαν ηχογραφημένες απαγγελίες του με μουσική, με αποτέλεσμα το "An American Prayer" (1978).

Taste :

The Cure - Hello i Love You

By Electric Looser